کتاب کمال گرایی یا کامل گرایی pdf

کتاب کمال گرایی یا کامل گرایی نوشته ی علی شمیسا، تلنگری برای افرادی است که می خواهند افکار کامل گرایانه خود را به سمت کمال گرایی سوق دهند و خود را درمان کنند. در این کتاب شما با انواع کامل گرایی عصبی در فرهنگ ایرانی آشنا می شوید.

هرگز خوب بودن کافی نیست، من باید همیشه عالی باشم و بدرخشم. خوب و معمولی بودن که فایده ای ندارد؛ وگرنه می شوم مثل بقیه، من اصلاً دوست ندارم معمولی و عادی باشم. آدم باید مثل تک ستاره باشد؛ یعنی، در هر حوزه ای که وارد می شود، بدرخشد. من از پدر و مادر خود یاد گرفته ام که همیشه باید درجه یک و نفر اول باشم. مگر آدم چند بار زندگی می کند. شما به من می گویید: "یک خوب معمولی باش!" اما من اصلاً نمی توانم با این جمله شما کنار بیایم. این فکر هیچ انگیزه ای برای زندگی به من نمی دهد. من حاضرم انواع فشارها و ریاضت ها را تحمل کنم، اما عالی ترین باشم. در واقع، این امر مرا به اوج لذت می رساند.»

جملات بالا گفته های فردی کامل گراست و من پس از خواندن آن ها متوجه شدم فقط یک نفر نیست که این گونه حرف می زند. در واقع، در فرهنگ ایرانی، تیپ و طیفی از افراد به جای این که به سمت متفاوت بودن حرکت کنند، به سمت برتر بودن، عالی تر شدن، بهترین و بی نقص ترین بودن در حرکت اند. به همین دلیل هم، در دایره عصبیت سلسله ای می افتند و تا حدی جلو می روند که به بیماری وسواس ذهنی و رفتاری مبتلا می شوند؛ زیرا این گونه افراد در ذهن خود آن قدر بر خود، دیگران و زندگی سخت می گیرند و انواع بکن و نکن ها و باید و نباید ها را بر ذهن خود تحمیل می کنند که ذهنشان همیشه در دایره ای اجباری و عصبی گیر می کند و در نتیجه دیگر از آن انسان آزاد، رها و سهل گیر خبری نیست.

چنین فردی به جای این که به سمت کمال برود به سمت کامل بودن عصبی در حرکت است و زندگی کردن برایش تبدیل به خون دل خوردن و دغدغه های مداوم می شود. در نتیجه ذهن به جای جستجوی صلح، همواره به دنبال به چنگ آوردن بهترین هاست و از این رو، وارد جنگ با همه چیز و همه کس می شود.

در آموزه های فرهنگ ایرانی، فرهنگ رفتن به سوی بهترین ها، عالی ترین ها، اولین ها، برترین ها و خوب ترین ها در قالب افسانه ها، داستان ها، اشعار، ضرب المثل ها و آموزه های تربیتی مستقیم و غیر مستقیم آموزش داده می شوند. با بررسی خروجی این ادبیات، به تیپی از افراد برمی خورم که برای رسیدن به آرزوهای خود همه کاری می کنند؛ برای مثال، فلان خانم یا آقا انسان های اطراف شان را قربانی می کنند تا به عنوان ستاره ای مالی، سیاسی و... بدرخشند و چند صباحی اسمشان سر زبان ها بیفتد؛ اما در ورای این موفقیت ها و اولین شدن ها، دوره های روان پریشی سختی وجود دارد که این دکتر، مهندس، هنرمند، سیاستمدار و تاجر گذرانده است.

کامل گرایی برای زندگی مرگبار است و هرگاه کامل گرایی فردی تشخیص داده شد، او باید قدم به قدم خود را محدود کند. افراد کامل گرا باید در کوتاه مدت زیر نظر روان درمان گر قرار گیرند و تلاش کنند توقعات و انتظارات شان را از زندگی، خود و دیگران پایین بیاورند. آن ها باید حق اشتباه کردن به خودشان بدهند و تلاش کنند که یک فرد خوبِ معمولی باشند و خود را از شک و تردید و وسواس ها دور نگه دارند.

در بخشی از کتاب کمال گرایی یا کامل گرایی می خوانیم:

فرد کمال گرا سعی می کند بین منِ آرمانی و منِ واقعی خود تعادل ایجاد کند و از ایجاد شکافی عمیق میان آن دو می پرهیزد. او محدودیت ها، امکانات و استعدادهای خویش را به خوبی می شناسد و به نقاط ضعف خود آشناست و سعی می کند که منِ آرمانی اش را بیش از حد هوایی نکند؛ در صورتی که فرد کامل گرا شکافی عمیق بین این دو منِ خود ایجاد کرده است. او گاه چنان بلند پروازی می کند و جاه طلبی هایش را گسترش می دهد که هیچ حد و مرزی ندارد. در نهایت نیز دیگر نمی تواند تحلیلی واقع بینانه از محدودیت ها، استعدادها و امکانات خود داشته باشد؛ زیرا پیوسته دچار توهم است و به بزرگی بیش از حد و قهرمان شدن می اندیشد.