کتاب سرنوشت انسان و جهان از دیدگاه نجوم و کیهانشناسی نوشتۀ بهمن پرتو است. انتشارات مانیان این کتاب را روانۀ بازار کرده است. این کتاب چگونگی نابودی جهان هستی، برپایی روز قیامت و گذری به حوادث پیش و پس از آن را بررسی میکند.
کلیهی مطالب این اثر طی چهار فصل مطرح شدهاند. فصل نخست کتاب شما را متوجه گسترهی وسیع جهان هستی میکند و نشان میدهد که زمین، منظومهی شمسی و حتی کهکشان راه شیری، در این جهان بیکران، تنها نقطهی کوچکی هستند که وسعتشان در برابر میلیونها کهکشان دیگر، هرگز به چشم نمیآید. نویسنده همچنین در فصل اول به این موضوع میپردازد که اعتقاد قدما، تا پیش از پیشرفت علم کیهانشناسی، نسبت به پهنهی هستی بسیار محدود بوده و قرنها طول کشیده تا انسانها دریابند سیارهی زمین در برابر اجرام عظیم کیهانی، صرفاً به نقطهای نادیدنی شباهت دارد. پس از این توضیحات، نگارنده در فصل دوم کتاب از حتمی بودن قیامت و نزدیکی وقوع آن سخن به میان آورده. همچنین دلایلی را مطرح کرده که حتمیت قیامت را اثبات میکنند. نویسنده برای اثبات چنین مدعایی، پنج احتمال را بیان کرده. احتمال اول به تمام شدن سوخت خورشید اشاره دارد. احتمال دوم خبر از برخورد کهکشان راه شیری با کهکشان دیگری به نام آندرومدا میدهد. نویسنده برای احتمال سوم به سراغ سیاهچالهها رفته و نشان میدهد که ممکن است زمین ما هم عاقبت گرفتار یکی از همین چالههای کیهانی شود. در احتمال چهارم به شهابسنگها و برخورد آنها با زمین اشاره شده. احتمال پنجم نیز به پایان یافتن عمر سراسر جهان مربوط میشود.
بهمن پرتو در سومین فصل کتاب، رخدادهای روز قیامت را ترسیم کرده و سرنوشت بشر را توصیف نموده. مؤلف در این بخش از کتاب سرنوشت انسان و جهان از دیدگاه نجوم و کیهانشناسی، هم به تحقیقات کیهانشناختی توجه داشته و هم آموزههای دین اسلام را مورد کنکاش قرار داده. فصل چهارم به شرح سرنوشت انسان پس از پایان روز قیامت اختصاص پیدا کرده. در این فصل هم نظریهی احتمالی انیشتین بهدقت واکاوی شده و هم گوشهای از تفاسیر آقای قرائتی از برخی آیات قرآن مجید، مبنی بر جمع شدن جهان، تحلیل شده است. در ادامه، مؤلف به ادامه پیدا کردن هستی بعد از خاموش شدن خورشید یا از بین رفتن کهکشان راه شیری پرداخته و بیگبنگ هفتم و گسترش دنیا را تشریح کرده است. خواندن این کتاب را به دوستداران علم نجوم و نیز اخلاق اسلامی پیشنهاد میشود.
اگر ملاک پایان عمر جهان و برپایی روز قیامت را نابودی خورشید و به پایان رسیدن عمر آن در نظر بگیریم. ما به پایان عمر جهان بسیار نزدیک شدهایم چراکه درست است که خورشید 5.3 میلیارد سال دیگر باقی خواهد ماند اما فعل و انفعالات نابودی آن چندین میلیون سال بلکه یکی دو میلیارد سال زودتر آغاز گشته و چند صد میلیون سال طول خواهد کشید که طبیعتاً با آغاز اولین فعلوانفعالات در راستای نابودی آن، منظومه شمسی در همان وهلهی اول نابود خواهد شد؛ یعنی حدود یک میلیارد سال دیگر، کمکم با افزایش دمای خورشید و بزرگ شدن آن مواجه خواهیم شد که این فرآیند چند میلیارد سال تا پایان 5.3 میلیارد سال عمر باقیمانده به طول خواهد انجامید؛ اما کاملاً مسلم است که با افزایش بسیار کم دمای خورشید لایهی اتمسفر زمین نابود گشته و حیات برای بشر و سایر جانوران بر روی آن غیرممکن خواهد شد و این خشکی و بلا سکونت شدن زمین تا فرآیند بزرگ شدن کامل خورشید و یا انفجار آن، به مدت چندین میلیارد سال ادامه پیدا خواهد کرد تا اینکه براثر بزرگ شدن خورشید، بلعیدهشده و یا براثر انفجار آن از بین برود و یا حتی اگر مدار آن به عقب رانده گشته و از مدار خورشید خارج شود نیز، به یکتکه سنگ سرد و بدون حیاتِ سرگردان در فضا تبدیل خواهد شد؛ بنابراین این سرنوشت برای زمین حتمی بوده و لزوماً بعد 5.3 میلیارد سال اتفاق نخواهد افتاد بلکه دو سه میلیارد زودتر از آن و با اولین آغاز فعل و انفعالات سطح خورشیدی به کرهی بدون حیات تبدیل خواهد شد و احتمال اینکه توسط خورشید بلعیده نشود و براثر فشار انفجار یا جاذبهی معکوس خورشید، از مدار آن خارج شود وجود دارد؛ اما کرهی ماه طی آیات قرآن کریم قطعاً توسط خورشید بلعیده خواهد شد.