اخلاق از حوزههایی است که تأثیر مهمی در شادی یا ناشادی انسان دارد. در بعد اخلاقی امور مختلفی موجب سرور میشوند. اساس همه این امور آن است که از سویی انسان از پاکی و زلالی به وجد میآید و از سوی دیگر اخلاق نیک عاملی است که درونی سالم و آراسته به انسان میبخشد و وجود انسان را صفا میبخشد. ماهیت اخلاق شایسته، نرمی، لطافت و همواری است. کسانی که اخلاق نیک دارند، از درون احساس خوشایندی خواهند داشت و به همین دلیل سلامت و پاکی اخلاق، انسان را مسرور میگرداند. اما کسانی که اخلاق ناشایست دارند، از درون آزار میبینند و نمیتوانند احساس آسودگی کنند؛ چراکه جنس اخلاق ناشایست، خشن، سخت و ناهموار است. علت بسیاری از ناشادیها را باید در اخلاقهای ناشایست دانست. خودسازی و تهذیب اخلاق عاملی برای شادابی و نشاط است. به بیان دیگر اخلاق خوب یک فضیلت است و فطرت انسان شیفته فضیلتهاست و به همین دلیل هر فضیلتی انسان را به وجد میآورد و شاد میکند.