کتاب شهریار pdf

معرفی کتاب شهریار

کتاب شهریار، اثری از نیکولو ماکیاولی، نویسنده و سیاستمدار ایتالیایی، بدون شک پرخواننده ترین، بحث انگیزترین و بدنام ترین اثر سیاسی در طول تاریخ است.

امروزه رزم آرایان، بازرگانان و سیاست مداران به شهریار (The Prince) همچون کتاب مقدس سیاست واقع گرایانه و به عنوان راهنمای نهایی برای به دست آوردن و حفظ قدرت در این جهان خطرناک می نگرند. این اثر که به ستایش قدرت و طرفداری رذایل اخلاقی حاکمان شهرت دارد از آثار مشهور در زمینه فرهنگ سیاسی در جهان محسوب می شود.

نیکولا ماکیاولی، کتاب شهریار را در دوران سخت زندگی خود نوشت و پس از نوشتن کتاب، آن را به «لورنسو مدیچی» پیشکش کرد؛ به امید اینکه شغلی به دست آورد. این کتاب در سال ۱۵۵۹ در فهرست کتاب‎های ممنوعه پاپ گنجانده و نویسنده آن «ماکیاولی شیطان» نامیده شد. کتاب شهریار که در سال ۱۵۱۳ میلادی به رشته تحریر در آمد و تا سال ۱۵۳۲ به چاپ نرسید، موضوع بحث تفسیرهای متنوعی بوده است.

نیکولو دی برناردو د ماکیاولی (Niccolo Machiavelli)، فیلسوف سیاسی، شاعر، آهنگساز و نمایشنامه نویس مشهور ایتالیایی در 3 مه 1469 در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و در 21 ژوئن 1527 درگذشت. ماکیاولی از خاندانی ثروتمند نسب می برد، اما پدرش با اینکه فقیر شده بود، برای تحصیل شش فرزندش از هیچ کوششی فروگذار نمی کرد؛ چنان که نیکولای جوان در بیست و نه سالگی به عضویت «شورای ده نفره» فرمانروایی فلورانس برگزیده شد.

ستاره بخت ماکیاولی اما روز به روز پرفروغ تر می شد و او به مراتب بالایی در حاکمیت دست می یافت. هرچند پس از چندی و با تغییر و تحول در حاکمیت، آرامش و دیوانسالاری جایش را به زندان و زندگی سخت داد.

کتاب شهریار که از پس زندگی پر فراز و نشیب ماکیاولی حاصل شده و پس از مرگش منتشر شده، بسیار محل بحث بوده و از قرن نوزده به بعد به یکی از متون کلاسیک فلسفه سیاسی بدل شده و نام او را عالم گیر کرده است.

اهمیت کتاب شهریار، که منتقدان آن را دستورنامه قدرت می نامند، در این است که ماکیاولی اگرچه واضع یا نظریه پرداز ناسیونالیسم نیست، شبحی از این اندیشه را در دوران خود دید و از این رو، کاربرد واقع گرایانه از قدرت برای دستیابی به یکپارچگی ملی را تبیین کرد.

ماکیاولی زندگی خود را صرف سیاست و میهن پرستی کرد. با این حال برخی او را به اتهام حمایت از حکومت اقتدارگرا و ستمگر همواره مورد حمله قرار داده اند. علت آن نوشتن کتابی به نام شهریار است که وی برای خانواده مدیچی حاکمان فلورانس نوشته است.

مطالعات نیکولا ماکیاولی، در خصوص زمامداری امور و حکومت داری در آن زمان، وی را به اولین دانشمند و فیلسوف سیاسی غرب تبدیل نمود. وی سیاست مدرن را در تضاد با سنت اخلاقی و مذهبی می دانست و بر این باور بود که در این دنیا قدرت یک اصل است و محدود به هیچ حکم اخلاقی نیست، در نتیجه استفاده از هر وسیله ای در سیاست برای پیشبرد اهداف مجاز خواهد بود.

مجموعه ای از اصول و روش های دستوری که برای حکومت بر مردم از وی به جا مانده، تحت عنوان ماکیاولیسم شناخته می شود، که چندین احکام آن به شرح زیر است:

- همیشه در پی سود خویش باش.

- جز خویشتن هیچکس را محترم مدار.

- حریص باش و هر آنچه که می توانی تصاحب کن.

- چون فرصت بدست آوردی دیگران را فریب بده.

- در رفتار با مردم به زور توسل جوی، نه به مهربانی.

از نوشته های سیاسی او باید به دو اثر وی که دریچه تازه ای رو به جهان سیاست باز کرد، اشاره کرد: «گفتارها» و «شهریار». «گفتارها» درباره مملکت هایی است که به روش جمهوری اداره می شوند و «شهریار» درباره حکومت هایی است که به شکل پادشاهی اداره می شوند.

«شهریار» پس از مرگ نویسنده آن انتشار یافت. نخستین چاپ آن در ۱۵۳۲ در رم، در انتشارات آنتونیو بلادو و در فلورانس، در انتشارات برناردو جونتا درآمد. این رساله که بسیار مختصر است، در اندک زمان به بیشتر زبان ها ترجمه شد و در سرتاسر اروپا انتشار یافت و شهرت زیادی به دست آورد. به ویژه در نیمه قرن شانزدهم و نیمه نخست قرن هفدهم، هدف اتهامات و ناسزاهای بسیار سخت قرار گرفت. این اثر چکیده نظریه ای است که به نام «ماکیاولیسم» خوانده شده است، به همین سبب خشم همه مخالفان این نظریه را به خود برانگیخت.

گزیده کتاب  شهریار

شهریار هرگز نباید با کشور قدرتمندتر از خود هم ‏پیمان شود مگر در صورت لزوم، چرا که در صورت پیروزی اسیر وی خواهید شد شهریار باید تلاش کند تا تحت سلطه دیگران درنیاید مگر اینکه ناچار شود.

ونیزیان، علیه فرمانروای میلان با فرانسه هم ­پیمان شدند که سبب سرنگونی آنان شد. اما زمانی که راهی جز هم ­پیمانی با دولت مقتدر نباشد (مانند کاری که فلورانسیان در زمان حمله پاپ ها ‏و اسپانیا به لومباردی کردند.) شهریار باید از یکی از طرفین جنگ حمایت کند. هیچ دولتی نباید تصور کند راهی بی­ خطر برگزیده است. بلکه همیشه باید بداند که خطر کرده است.

همیشه چنین است، وقتی از خطری می ­گریزید خطر دیگری گرفتارتان می ­کند. اما عاقلانه ­تر است که ماهیت خطر را بشناسیم و راه کم خطرتر را انتخاب کنیم.