کتاب ورودی ۶۲ pdf

کتاب ورودی ۶۲: خاطرات دانشجوی داروسازی شهید مهدی محراب خانی نوشته ی مریم قربان زاده، مجموعه ای از خاطرات این شهید بزرگوار است که در مجموعه ای با نام روپوش های سفید منتشر شده است. این کتاب توسط خانواده ی شهید مهدی محراب خانی با بیانی سلیس روایت می شود.

در بخشی از کتاب ورودی ۶۲ می خوانیم:
چندین سال بود به خاطر بچه ها سفر نرفته بودیم. بزرگ تر که شدند تصمیم گرفتیم برویم سوریه. من و حاج آقا و عاطفه که آن موقع سه، چهار ساله بود.

مهدی آن زمان دانشگاه می رفت. شب مثل همیشه عاطفه را گذاشته بود روی پایش و قربان صدقه اش می رفت. موهایش را ناز می کرد و... تا خوابش ببرد. همین طور که به پاسیون تکیه داده بود و عاطفه را تکان می داد گفت: «نمی شه سوریه نرین؟!». پدرش گفت: «مامانتون خیلی خسته شده. چندین سال بچه داری، دوقلوها، انقلاب و کارهای دیگه... الان دیگه کارامون کمتر شده. یک سفر ببرم مامان رو تا دلش یک هوایی بخوره». ما خاطرمان جمع بود که مهدی هست! اما او هم نمانده بود مشهد.


... مثل همه مادرها روی رفت و آمد بچه ها حساس بودم. اگر مهدی می رفت بیرون و می گفت مثلاً ساعت 7 برمی گردم، باید رأس 7 برمی گشت وگرنه صدبار تا سر کوچه می رفتم و خبر می گرفتم. زود دلشوره می گرفتم. اگر نیم ساعت دیر می آمد دلم هزار راه می رفت و می رفتم دم در منتظر می ماندم. خودش هم همیشه سعی می کرد سر ساعتی که گفته خانه باشد. می گفت: «مامان! تو رو خدا این کار رو نکن. دوستانم بهم میگن بچه ننه!».