قرآن، سرشار از حقایقی است که آدمی جز در پرتو وحی، از آن نصیبی نخواهد داشت. نعمت بزرگی که پروردگار هستی، عطای آن را بر زمینیان منّتی بزرگ می داند.
قرآن، چشمه سار بی پایان و فوران آب حیات است.
قرآن، شورانگیزترین نغمه ای است که جان های مشتاق را به خویش می خواند. آوای آسمانی اش در اعماق وجود حق پویان طنین انداز است و نقبی به سوی نور و آگاهی می گشاید. مروارید اشک این مستوره مقدّس دل های پاک را همچون لطافت شبنمی با طراوت بر گونه ها جاری می سازد و سرود وجد و ابتهاج را در دل ها می سراید. انذارهایش تن و جان خاشعان را به لرزش و اضطراب می آورد و بشارت هایش، امید و شوق به رحمت و فضل الهی را بارور می سازد...
کنگره :
BP65/2/م275س4 1385
کتابشناسی ملی :
1145815
نظر دیگران //= $contentName ?>
عالی...
عالی...