اختلال اضطراب فراگیر GAD 1 ، اختلال رایج و ناتوان کننده ای است که به دلیل گستردگی و شیوع آن در میان تمام سنین، بیماری قرن شناخته شده است. نگرانی غیرقابل کنترل، برجسته ترین و اصلی ترین ویژگی این اختلال است که اغلب، به مسائل مختلف روزمره مطرح می شود و بیمار در اکثر اوقات روز با آن دست به گریبان است. GAD خستین بار در 1980( DSM-III ( تعریف شد. برای آنکه بیمار مضطرب با معیارهای تشخیصی اصلی DSM-III ، انطباق داشته باشد،باید نشانه هایی از سه دسته از این چهار دسته علائم را دارا باشد که دست کم یک ماه به درازا بکشند: 1( تنش حرکتی؛ 2( بیش فعالی؛ 3( انتظار بیمناکانه 2 )که به صورت اضطراب،نگرانی، ترس، نشخوار فکری، و پیش بینی و انتظار بدبختی برای خود و دیگران تعریف میشود(؛ و 4( گوش به زنگی و پیگردی ویژگیهای این اختلال در سال 1987 موردتجدیدنظر قرار گرفت و نگرانی ویژگی غالب آن در نظر گرفته شد ) ،DSM-III-R 1987 (، و این دیدگاه تاکنون نیز حفظ شده است. ویژگی اصلی GAD عبارت است از «اضطراب و نگرانی بیش از حد )انتظار بیمناکانه( درباره ی شماری از رخدادها و فعالیتها )نظیر، عملکرد شغلی یا تحصیلی( که فرد بیشتر روزها با آن دست به گریبان شده و دست کم 6 ماه ادامه پیدا کند ».
کنگره :
RC531/م36ت8 1391