(1) خداوندا، از درگهت تقاضای پوزش دارم از ستمی که در حضورم به مظلومی روا شد و من به یاری اش برنخاستم، از احسانی که به من شد و شکرش را به جای نیاوردم؛ از بدکاری که از من عذر خواست و من نپذیرفتم؛ از فقیری که از من خواهشی کرد و او را بر خود مقدّم نداشتم؛ از حقّ مؤمنی که به گردنم بود و ادایش نکردم؛ از عیب مؤمنی که برایم آشکار شد و پنهانش نساختم؛ و از هر گناهی که پیش آمد و من ترکش نکردم.
کتاب های مشابه
دعای سی و هشتم امام سجاد (ع): در پوزش از کوتاهی در ادای حق مردم، اهمیت حق شناسی و عذرخواهی از عدم حمایت از مظلومان