(1) بارخدایا، ای وامانده بینوا را تو چاره کار، و ترس و وحشت را تو نگه دار، گناهان مرا بی کس کرده و هیچ یاری دیگر ندارم، و از تحمّل عذابت ناتوانم و برای خود هیچ پشتیبانی نیابم، بیم مرگ بر من چیره شده و هیچ تسلّی دهی ندارم. چه کس مرا از تو ایمن دارد اگر تو مرا بترسانی، و کدام شخص مرا یاری دهد اگر تو مرا واگذاری، و کدامین مرا توانی بخشد اگر تو ناتوانم کرده باشی. (3) بارخدایا، پرورده را جز پروردگار پناه ندهد، و شکست خورده را جز پیروز در امان ندارد، و محکوم را جز حاکم یاری نباشد. (4) چرا که تمامی امور - ای خدای من - به دست توست و راه بیرون شدن و گریز تنها به سمت توست. پس بر محمّد و خاندانش درود فرست، و فرارم را تو پناه ده، و نیازم را خود مُهر قبول نه.