پرداختن به سؤال گفتگو به مثابه ابزار یا گفتمان و بررسی مبانی هستی‌شناختی گفتگوی تمدن‌ها و چالش‌های آن و اشاره به ضرورت گفتگوی میان دینی و بین دینی از جمله مباحثی است که در این کتاب مورد بحث قرار می‌گیرد.
افروغ در این کتاب معتقد است به دلیل مبانی ذات‌گرایانه و حقیقت‌گرایانه انقلاب اسلامی باید از نگاه نسبی گرایانه‌‌ گفتمانی و ناشی از عقل مفاهمه‌ای «هابر ماسی» به گفتگو و در نتیجه حقیقت برخیزیم و بیشتر به آن به مثابه‌ یک ابزار مفاهمه نگاه کنیم. نفی ازلی و ابدی بودن حقیقت و آن را ناشی از عقل مفاهمه‌ای دانستن، چندان سنخیتی با مبانی و اصول اسلامی و لایه‌های آن ندارد..
اصرار بر جمهورگرایی و ظاهرگرایی در دین و بی‌توجهی به لایه‌های عمیق دین به ویژه توصیه‌گرایی به عنوان پیام اصلی ادیان که مابقی لایه‌ها و اصول و فروع به آن راجع‌اند؛ مانع عمده‌‌ی گفتگوی بین دینی و عدم فهم صحیح از شرایط ویژه و پیچیده‌ی‌ ضرورت این گفتگو است.
این ضرورت در گفتگوی میان دینی یعنی فرق و مذاهب اسلامی دو چندان می‌شود. بی‌توجهی یا کم توجهی به اختلافات و تمایزات منسکی بین مذاهب اسلامی و توجه به تمایزات مبنایی، دوشادوش توجه به موارد اسلامی مشترک، باعث می‌شود تا اختلاف از سطح عوام و توده‌ها به سطح عالمان انتقال یابد که طبعاً ثمره‌ای جز گفتگو نخواهید داشت.

صفحات کتاب :

شابک دیجیتال :

978-600-03-1928-1