نفوذ

معرفی کتاب نفوذ

کتاب نفوذ، اثر محمد رستمی؛ در بیان امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی)، بسیار خوب گردآوری شده و در حد خود توانسته، با کنکاش و تالیف و یافتن ربط بیانات، ترسیمی هشداردهنده و بصیرت بخش، از دشمن و نفوذ او و اهدافش ارائه دهد.

تردیدی نیست که بصیرت و آگاهی از دشمن و اهدافش، اصلی‌ترین گام، در امکان دفع خطرات ناشی از اقدامات او است و جمع بین دو آیه «وَدَّ اَلَّذینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَ أَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُمْ مَیْلَةً وٰاحِدَةً ؛ آن‌ها که کفر ورزیدن دوست دارند که شاید از اسلحه و دارایی‌هایتان غافل شوید تا هجوم یکپارچه و یک‌باره را بر شما انجام دهند» و آیه «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اِسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِبٰاطِ اَلْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بهِ عَدُوَّ اَللّٰهِ وَ عَدُوَّکُمْ ؛ و فراهم سازید در مقابله با دشمن هر آن چه می‌توانید از توانمندی و اسبان مهیا که با این آمادگی دشمن را خواهید ترساند». بر ما حتم می‌سازد، توجه دائم به نفوذ دشمن را؛ که اگر غفلت شود به یک‌باره چشم باز کرده، خواهیم دید که تا اعماق فکری ما نفوذ کرده و با تغییر همه باورها و زیر بناهای فکری و دگرگون ساختن ذائقه‌ها، ما را زمین‌گیر و برده خود ساخته است.

گزیده کتاب نفوذ

نفوذ دشمن، بزرگ‌ترین تهدید کشور
من اول این را بگویم: دشمن که ما می‌گوییم، به یک موجود خیالی و توهمی اشاره نمی‌کنیم. مراد ما از دشمن عبارت است از نظام استکبار؛ یعنی قدرت‌های استکباری؛ قدرت‌هایی که حیاتشان متوقف بر سلطه‌ی بر دیگران است، دخالت در امور دیگران، در اختیار گرفتن منابع مالی و حیاتی دیگران؛ این‌ها استکبارند؛ یا به تعبیر دیگری، سردمداران نظام سلطه.
ما یک عنوانی داریم در ادبیات سیاسی‌مان و آن عبارت است از نظام سلطه؛ یعنی تقسیم دنیا به سلطه‌گر و سلطه‌پذیر؛ این، نظام سلطه است.
آن کسانی که سردمداران نظام سلطه‌اند، آنها دشمن هستند. اگر یک مصداق خارجی هم بخواهیم برایش مشخص کنیم، رژیم ایالات متحده‌ی آمریکا است. مظهر کامل نظام سلطه، رژیم ایالات متحده‌ی آمریکا است. بعضی‌های دیگر هم البته هستند، منتها از همه عینی‌تر، واضح‌تر و روشن‌تر، رژیم ایالات متحده‌ی آمریکا است؛ که از اخلاقیات انسانی هیچ بهره‌ای ندارند، در انجام جنایت - همه جور جنایتی - هیچ ابایی ندارند و این جنایت و این فشار و این خشونت را هم خیلی راحت در زیر لبخند، در زیر الفاظ متعارف، الفاظ خوب و زیبا پنهان می‌کنند. مظهر آن این است.
بنابراین دشمن که می‌گوییم یعنی این.. .