این خیابان ها هنوز خواب گنجشک می بینند

»ناصر صدری « درا ین مجموعه شعر، نموداری ا ز تغییرات شعری خود را در یک پروسه زمانی نامشخص (ای کاش شعرها دارای تاریخ سرایش بودند!) به نمایش گذاشته است. حرکت در جهت »غیاب « شعر »صدری « شعری اجتماعی است. به شدت متعهد و ملتزم که در ابتدا این تعهد و التزام تلاش برای مخفی ماندن ندارد و صریح و گاه شعاری و سطحی رخ می نمایند: »می خواستم دریا باشم آن هنگام که طوفانی است/ آن هنگام که آرام / و دستهایم چنان بزرگ و شاد/ تا که هیچ کجا کودکی گرسنه سر بر بالین نگذارد « »اصلا چه فرقی دارند/ وقتی که اینجا همه هم را رنگ م یکنند / سیاه م یکنند/ و حتی گنجشک را هم جای قناری؟!