در قرآن کریم به دو شجره اشاره شده است، یکی شجره طیبه در سوره ابراهیم آیه 24-27:
(ای رسول) آیا ندیدی که چگونه خدا کلمه پاکیزه را به درخت پاک و زیبایی مثل زده که اصل ساقه آن برقرار باشد و شاخه آن در آسمان رفعت و سعادت است. (24)
و آن درخت پاک و زیبا به اذن خدا همه اوقات میوه های مأکول و خوش دهد. مَثَل جان پاک با دانش و معرفت و افکار و کردار نیکو در منفعت دائم برای خود و دیگران بدان درخت پرثمر ماند. خدا این گونه مثل های واضح را برای تذکر مردم آورده است. (25)
خدا اهل ایمان را با عقیده ثابت در حیات دنیا و در آخرت پایدار می دارد و خداوند ستمکاران را به حال گمراهی وا می گذارد و خدا به هر چه بخواهد (به اختیار مطلق) می کند. (27)
دوم شجره خبیثه (ملعونه) سوره اسراء آیه 60:
و مَثَل کلمه کفر و (روح پلید) مانند درخت پلیدی است که ریشه اش به قلب زمین نرود بلکه بالای زمین افتد و (زود خشک شود) و هیچ ثبات و بقایی ندارد. (26)
(وای رسول ما) به یاد آر وقتی که به تو گفتیم خدا البته به (همه افعال و افکار) مردم محیط است و ما رؤیایی را که به تو ارائه دادیم و درختی را که به لعن در قرآن یاد شده (درخت نژاد بنی امیه و همه ظالمان عالم) قرار ندادیم جز برای آزمایش و امتحان مردم و ما آن ها را می ترسانیم ولیکن آیات بر آن ها (از فرط شقاوت) جز طغیان بزرگ چیزی نیفزاید. (60)
بنده بر اساس این 2 گروه آیات مبارکه به معرفی تاریخی این 2 شجره پرداختم و مختصری از زندگی آن ها را از نقطه ای خاص بررسی نمودم تا پایان این درگیری که در کربلا اتفاق افتاد و تا آنجا که بتوانم حق مطلب را ادا می نمایم و درباره آن بحث می نمایم، البته این درگیری پایانش تا ظهور حضرت حجت (عج) پابرجاست، ولی چون هنوز اتفاق نیفتاده و ما بحث اتفاق افتاده در تاریخ را بحث و از پرداختن به حوادث آینده که احادیث آن را بیان کرده اند خودداری می نماییم.
امید است به یاری خداوند متعال مطالب تاریخی ارائه شده مورد توجه خوانندگان محترم قرار گرفته شود و با عبرت گرفتن از تاریخ، زندگی خود را در مسیر الهی قرار دهند تا مورد لعنت خداوند قرار نگیرند.
کنگره :
BP۱۴/ط۱۴خ۸ ۱۳۹۱
شابک :
978-600-93368-1-4