کتاب نحو مسئلهمحور نوشتۀ سیدمصطفی رضائیان میباشد و انتشارات حوزه علمیه خراسان رضوی آن را به چاپ رسانده است.
هدف مطلوب در علوم ادبی، تطبیق معلومات و مفاهیم و قواعد تئوری با آیات و روایات و منابع دینی میباشد که متأسفانه غالبا محصلین علوم دینی، علی رغم تلاش فراوان در سطح یک، نمیتوانند بـه هدف مطلوب در کتابهای حوزوی برسند.
یکی از مشکلاتی که در بین طلاب وجود دارد، این است که مباحث تئوری ادبیات را به خوبی میآموزند و حتی ممکن است در هر بحث، اقوال مختلفی را در بین خود مطرح کنند؛ که چون فقط در این مرحله متمرکز میشوند و از کاربردی کردن مباحث علمی دوری میکنند، نمیتوانند از آموختههای خود به خوبی حفظ و مراقبت کنند. مؤلف محترم جناب آقای سید مصطفی رضائیان در این کتاب راهکاری برای حل این آسیب مطرح نموده است که امیدواریم این اثر برای رفع مشکلات طلاب علوم دینی و دانش پژوهان ادبیات عرب مثمر ثمر واقع گردد.
مخاطب اصلی این کتاب، طلاب پایۀ اول میباشند؛ ولی سطح سؤالها و کیفیت آنها بهگونهای است که میتواند مورد استفادۀ عموم طاّلب هم واقع شود.
چرا اصل در اسماً تنکیر است؟ (الحداائق الندیۀ، ص ۶۲۱ : «التعریف و... )»
آیا «ضارب » که «ال » تعریف نمیپذیرد و «ال » موصول میگیرد، معرفه است؟ (حاشیه الصبان، ج ۱، ص « :۱۵۱ قوله: “نکره قابل ال الخ” أورد )»
چرا ضمیر را «ضمیر » مینامند؟ (الحدائق الندیۀ، ص « :۴۶۱ و یسمّی الضمیر... )»
تجزیۀ ضمیر از لحاظ صرفی چیست؟
چرا ضمیر بر دیگر معارف مقدم است؟