کتاب بهار رویش مجموعهای از چهار سخنرانی استاد علی صفائیحائری پیرامون آثار و برکات ماه مبارک رمضان است که در انتشارات لیلهالقدر به چاپ رسیده است. اولین سخنرانی که سال 1371 ایراد شده، با عنوان «رمضان؛ ریزشها و محرومیتها» است. بحث دوم مروری است بر دعای ورود ماه رمضان از صحیفه سجادیه. سخنرانی سوم با عنوان «رمضان؛ ریزشها و رویشها» تلنگر و هشداری است برای استفاده هرچه بیشتر از این ماه. سخنرانی چهارم، تبیینی کوتاه و فشرده بر دعای وداع امامالعارفین با رمضان است که این سخنرانی، شب 29 رمضان 1365 ایراد شده است.
در این کتاب، از یک طرف بحث بارش و ریزش بیامان بخششها و عنایتهای رمضان و رزقهای وسیع و گستره وجود انسان طرح شده؛ از طرف دیگر، سخن از عوامل محرومیت انسان از این رزقهای گوناگون است؛ رزقهایی برای بدن و فکر و قلب و روح آدمی. برای محروم نشدن از این ریزش بیامان رحمت الهی، باید خاک بود تا رویشی داشت. شرح دو دعای ورود و وداع امام سجاد علیه السلام این دریچهها را برای ما میگشاید.
فکر هم موجودی همانگیزه و همروش طبخ میخواهد، وگرنه شکل نمیگیرد.
کسی که موادی را به دست نیاورده، ده هزار سال هم که ساکت بنشیند، خالی است و چیزی جمع نمیکند؛ ولی اگر چیزی جمع کرده باشد و بخواهد آن ها را توسعه بدهد و تکثیر و گسترده کند، احتیاج به این دارد که خودش را به جای دیگر مشغول نکند؛ همانطور که در میدان جنگ که دشمن، آن به آن نقشه دارد، تو نمیتوانی خودت را به چیزی مشغول کنی یا در تشییع جنازهای که آن به آن، باید تأمل و دقت کنی، تو در چه چیز میخواهی تفکر کنی؟ باید موادی داشته باشی و باید روشی را آموخته باشی. ما یاد نگرفتهایم که چگونه فکر کنیم و چگونه نگاه کنیم. مشکل ما اینهاست.