مجموعه دو جلدی فلسفههای مضاف به کوشش عبدالحسین خسروپناه در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی به چاپ رسیده است. این مجموعه شامل بیستوهشت مقاله میشود، از آنجا که میتوان فلسفههای مضاف را به دو دسته فلسفههای مضاف به علوم و فلسفههای مضاف به امور تقسیم کرد، ازاینرو با اندک تسامح، مقالات معطوف به فلسفههای علم ها، جلدنخست را سامان داده اند، و مقالات مربوط به فلسفههای مضاف به امور و کلان مقولهها، در جلد دوم گرد آمده است.
فلسفههای مضاف جلد (1) شامل مقالات زیر است:
– فلسفه مضاف (علی اکبر رشاد)
– فلسفه فلسفه اسلامی (عبدالحسین خسروپناه)
– فلسفه حکمت متعالیه (حسن پناهی آزاد)
– دورنمایی از منطق،فرامنطق و فلسفه منطق (عسکری سلیمانیامیری)
– فلسفه علوم قرآنی (علی نصیری)
– فلسفه تفسیر (حمید خدابخشان و رسول نادری)
– فلسفه علوم حدیث (علی نصیری)
– فلسفه علم کلام (محمدصفر جبرئیلی)
– چیستی فلسفه فقه (جابر توحیدی اقدم و عبدالرحیم سلیمانیبهبهانی)
– جایگاه فلسفه اقتصاد اسلامی ومعرفی برخی از عناصر آن (علیاصغر هادوینیا)
– فلسفه اقتصاد اسلامی؛ مبانی فلسفی (سیدحسین میرمعزی)
– آسیبشناسی فلسفه سیاسی اسلامی از منظر مقام معظم رهبری (محسن مهاجرنیا)
– درباره فلسفه تاریخ (حسین کلباسیاشتری)
این دو مجلد نتیجه تدبیر و تلاش سهساله گروه فلسفه پژوهشگاه میباشد. فرآوری و نشر این اثر میتواند گامی هرچند خام، در راستای بازآرایی و گسترش روزآمدسازی و کارآمدسازی حکمت و علوم عقلی اسلامی قلمداد گردد.
تعریف فلسفه مضاف را میتوان به دو شیوه تعریف کرد: ۱. به نحو تاریخی و تحققی و با توجه به مصادیق موجود و تلقی اصحاب این حوزه معرفتی - آنسان که هستند - ۲ به نحو منطقی و مطلوب و آنچنان که باید باشند. به دلیل تطوراتی که در عینیت تاریخی علوم روی میدهد و تفاوتها و حتی تهافتهایی که در میان اصحاب نظر و اثر حوزههای معرفتی گوناگون وجود دارد و نیز خلط و خطاهای فراوانی که در تبیین سرشت و صفات و ذات و زوایای فلسفههای مضاف، میان مدعیان این حوزه رخ داده است، ارائه تعبیری واحد و همهپسند در تعریف آن دشوار مینماید، ما در تعریف، شیوه دوم را بر میگزینیم.