کتاب درسنامه تغذیه اثر جابر آقایی توسط انتشارات میراث ماندگار منتشر شده است. یکی از نکات مهم در این درسنامه این است که بحث منحصر در غذاهای خوراکی و آشامیدنی نیست و برخلاف تصور بسیاری از مردم که فکر میکنند غذا و تغذیه فقط شامل خوراکیها میشود با بررسی دقیقتر درکتب طب سنتی اسلامی و آموزههای دینی میبینیم اشاراتی مهم در مورد غذاهای دیگر شده است که درجهٔ اهمیت آنها اگر از غذای خوراکی بیشتر نباشد کمتر نیست.
از آن جمله است غذاهای دیگر مثل غذای دیداری، شنیداری و... که چنانچه همه را با آگاهی از مزاج خانواده خود انتخاب کنیم، میببینیم که تأثیر آن چطور باعث نشاط روزافزون و موفقیتهای پیدرپی ما و فرزندانمان خواهد شد.
نقش مهم غذا و تغذیه و تأثیر آن در بهداشت جسم و جان و اخلاق و رفتار انسانها، موضوعی نیست که در آموزههای دینی و جاودانی اسلام کمرنگ شده باشد. از این رو توجه به آن آموزهها، ما را در اصلاح تغذیه، به نحو مطلوبی یاری میبخشد.
اما افراد مؤمن غذا میخورند تا توان گیرند و خداوند را ستایش میکنند و رفتارشان را بر اساس دستورات الهی تنظیم نمایند.
{کلوا من الطَّیبات و اعملوا صالحاً}
«از غذاهای پاکیزه بخورید و کار نیک و شایسته انجام دهید.»
* این آیه به ارتباط نزدیک بین تغذیهی پاکیزه و عمل صالح اشاره دارد:
{إنَّ الذین یأکلونَ اموال الیتامی ظُلماً إنّما یأکلون فی بطونِهِم ناراً...}
«کسانی که اموال یتیمان را به ستم میخورند، (در حقیقت) تنها آتش میخورند؛ و به زودی در شعلههای آتش جهنم میسوزند.»
خوردن مال یتیم آتشی است که به جان خورندهاش افتاده است و این همان تأثیر غذای حرام در روح و روان آدمی است.
* تقسیم بندی غذاها به غذای حلال، حرام، مستحب و مکروه و دستور به مصرف غذاهای طیب و پاکیزه و پرهیز از غذاهای حرام و رجس و خبیث، بر اساس این نگرش الهی قابل توجیه است. چون غذای پاکیزه و حلال، پالایش و آراستگی روح و روان و اخلاق و رفتار را در پی دارد و غذاهای خبیث و حرام، رفتارهای ناشایست را به دنبال خواهد داشت.