کتاب درسنامه سبک زندگی اسلامی ایرانی (مقدماتی) اثر جابر آقایی توسط انتشارات میراث ماندگار منتشر شده است. سبک زندگی بر دو رکن «شناخت» و «انگیزه» استوار است و جز با اصلاح این دو رکن، سبک زندگی اصلاح شدنی نیست.
پس تمام تلاش ما این است که اولاً به شناخت صحیحی از سبک زندگی اسلامی دست پیدا کنیم و با نشان دادن اهمیت پرداخت به این مسئله انگیزهای در افراد خانواده خصوصاً مادران امروز و فردا ایجاد کنیم که با مدیریت خانه و خانواده این سنگر مهم جامعه را حفظ کرده و شاهد جامعهای سالم، مردمی شاد و سلامت و سعادتمند باشیم.
مفهوم «سبک زندگی» به ویژه در چند دهه اخیر توجه بسیاری از متفکران رشتههای مختلف علمی چون روانشناسی، جامعه شناسی، مطالعات فرهنگی و...را به خود جلب کرده است، از نظر احیاگران این مبحث در عصر حاضر در ایران «سبک زندگی کردن،رفتار اجتماعی،شیوه زیستن عبارت احزای یک دیگر است» سخن گفتن از سبک زندگی، در واقع بررسی کردن سبک «زیستن» و سیره و روش حاکم بر زندگی انسان است.
سبک زندگی و یا به تعبیر دیگر «اسلوب حیات و زندگی» می تواند به علایق، نظر ها، رفتارها و جهت گیری رفتاری یک فرد، گروه یا فرهنگ اشاره کند. اولین بار آلفرد آدلر «سبک زندگی»را در شکل جدید در روانشناسی در سال ۱۹۲۹ میلادی ابداع کرد. او این اصطلاح را برای اشاره حال و هوای زندگی فرد استفاده کرد که از نظر دایره شمول سبک زندگی شامل هدف فرد، خودینداره، احساسهای فرد به دیگران و نگرش فرد به دنیا است. بعضی هم توضیح داده اند «سبکهای زندگی مجموعهای از طرز تلقی ها، ارزش ها، شیوههای رفتار، حالتها و سلیقهها در هر چیزی را در بر می گیرد»
این واژه به معنای شیوهی زندگی خاص یک فرد، گروه یا جامعه و «راههای گوناگون زندگی فرد یا گروه» یا «راه یا سبکی برای زیستن» و برای توصیف ویژگیهای زندگی ادمیان استفاده شد؛ به عبارت دیگر به معنای «روش نوعی زندگی فرد، گروه یا فرهنگ» و به تعبیری «روشی که یک فرد یا گروهی از مردم بر اساس آن، کار و زندگی میکنند» آمده است. همچنین به «مد یا حالت زندگی فرد» معنا شده است. در بیان «سوبل» «سبک زندگی هر شیوه متمایز، اما قابل تشخیص برای زیستن» معنا شده است.