کتاب جغرافیای سیاسی رژیم صهیونیستی به بررسی یک بُعد جدید از ابعاد مطالعاتی رژیم غاصب صهیونیستی میپردازد که در ایران بیسابقه بوده است. تقریباً هیچ کتابی در زمینۀ ژئوپلتیک اسرائیل در جمهوری اسلامی به چاپ نرسیده و تنها تعداد معدودی مقاله در این زمینه موجود است.
کتاب جغرافیای سیاسی رژیم صهیونیستی، بُعد جدیدی از موضوع مطالعات رژیم صهیونیستی را به روی تحلیلگران و علاقهمندان به این حوزه گشوده است. تسلط نویسنده به زبان عبری و مسائل رژیم صهیونیستی، به او این امکان را داده که مسائل حیاتیِ این رژیم را با استفاده از منابع دست اولِ عبری بررسی و تحلیل کند.
پیوند گردشگری و سیاست در فلسطین اشغالی شاید بیش از هر جای دیگری در دنیا دیده شود. نگاه سیاسی اغلب ملت های جهان به فلسطین اشغالی و بروز جنگ ها و معضالت امنیتی شدید این پیوند را تقویت می کند. به علاوه، گردشگری اثرات مطلوبی بر اقتصاد هم دارد که نمی توان از آن چشم پوشید. تنها در سال 1397 رژیم صهیونیستی 25 میلیارد شکِل جدید از ورود گردشگران خارجی سود برده که این عدد حدود 14 % از صادرات خدمات رژیم صهیونیستی را در آن سال تشکیل می داد. ارزش افزوده حاصل از صنعت گردشگری تقریباً 2.6 درصد از تولید ناخالص ملی آن ها را به خود اختصاص داده و ارزیابی می شود 141 هزار فرصت شغلی برای این رژیم ایجاد کرده است.
ازآنجاکه رژیم صهیونیستی در سرزمینی با تاریخ کهن و بااهمیت (برای اغلب مردم جهان) تأسیس شده، لذا گردشگران زیادی را به خود جلب می کند. از مهم ترین مقاصد گردشگری در سرزمین های اشغالی می توان به شهر قدس و جاذبه های تاریخی فراوان آن، تل آویو و تفرجگاه هایش، ایالت و سواحل و جشنواره هایش، طبریا به عنوان یک مقصد تاریخی و مذهبی، دریای مرده به عنوان یک جاذبۀ طبیعی کم نظیر و منطقۀ تاریخی «متسادا» در جنوب سرزمین های اشغالی اشاره کرد.
رژیم صهیونیستی از مسئلۀ گردشگری به عنوان ابزار بسیار مهمی برای کسب مشروعیت و به رسمیت شناخته شدن توسط کشورهای دیگر بهره می برد. برای مثال می توان به برقراری روابط رسمی میان رژیم صهیونیستی و امارات متحدۀ عربی در سال 1399 شمسی اشاره کرد که در جریان آن، بلافاصله پس از امضای توافق صلح میان سران، تورهای گردشگری میان سرزمین های اشغالی و امارات برپا شد و ظرف مدت چند ماه هزاران گردشگر اسرائیلی از امارات دیدن کردند.
رژیم صهیونیستی از زمان تشکیل، همواره با معضل مشروعیت در نزد مردم جهان روبه رو بوده است. این مسئله در کنار معضلات امنیتی و سیاسی آن رژیم سبب شد تا در مدت بیش از سی سال تنها 11 میلیون گردشگر از این سرزمین دیدن کنند. پس از اینکه رژیم صهیونیستی با همسایه های خود (کشورهای عربی) چند جنگ بزرگ را پشت سر گذاشت و به ثبات نسبی در منطقه رسید، از دهۀ 1360 در وضعیت گردشگری بهبودی حاصل شد و گردشگران بیشتری از خارج به سمت سرزمین های اشغالی روانه شدند. بااین حال، وقایعی نظیر انتفاضه های اول و دوم، بی ثباتی سیاسی در داخل رژیم صهیونیستی و قتل اسحاق رابین و تهاجم گستردۀ رژیم صهیونیستی به لبنان، مانع از رشد زیاد این جریان شد. این رویدادها تا حدی بر صنعت گردشگری رژیم صهیونیستی اثر گذاشتند که بسیاری از فعالان این حوزه مجبور به تغییر شغل خود شدند.