کتاب موزیکولوژی نوشته سیدسعید ابوذریان توسط انتشارات طلوع مجد منتشر شده است. بخش اول کتاب شامل سبکشناسی موسیقی ایرانی، سنتی، غربی، عثمانی، و موسیقیهای محلی ایرانی از جمله خراسانی، لری، مازندرانی، آذری، بلوچی، جنوبی، و کردی اختصاص یافته است. در بخش دوم جامعهشناسی موسیقی از نظر مخاطبشناسی ایرانی و در بخش سوم به روانشناسی موسیقی از منظر علمی و هنری پرداخته است.
کتاب موزیکولوژی شامل دو تحقیق علمی در زمینه میزان مصرف و سبکشناسی موسیقی در میان جوانان ایران و نیز تاثیر موسیقی در افزایش راندمان ذهنی انسان است که در مجلات معتبر خارجی نیز به چاپ رسیده است.
مفهوم مقام در موسیقی ایرانی در دورههای مختلف تحول داشته است. پیش از ورود اسلام، از لفظ پرده برای توصیف مفهومی استفاده میشود که امروزه با نام مقام شناخته میشود، اگر چه اینکه این دو مفهوم یکی باشند مورد توافق همه نیست.
از حدود سده دهم هجری به این سو، اسنادی هست که در آن تعداد مقامها دوازده مورد ذکر شده و نامهایشان با آنچه در تمام متون بعدی هست، مطابقت زیادی دارد. پیش از ورود اسلام و در دوره سلسله ساسانیان، آهنگهای منسوب به «باربد» شامل «هفت خسروانی»، «سی لحن» و «سیصد و شصت دستان» بوده که با هفت روز هفته، سی روز ماه و سیصد و شصت روز سال مطابق بوده است.
یعنی هر برنامه موسیقی شامل یک خسروانی، یک لحن و یک دستان بودهاست. حکیم نظامی گنجوی در منظومه «خسرو و شیرین» سی لحن باربد را به نظم درآورده است. محمد بن محمود بن محمد نیشابوری هم در رساله موسیقی خود (قرن ششم هجری) ابداع هفت پردۀ موسیقی را به باربد نسبت میدهد.