کتاب ادبیات پایداری: تعاریف، گونهها و گستره اثر محمدرضا سنگری و نشر آن توسط پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی انجام شده است. پایداری در همهٔ گونههای ادبی دیده میشود، هرچند جنس پایداری در همه یکسان نیست، برخی تصوّر میکنند مصادیق ادبیّات پایداری فقط در منظومهها و آثار حماسی و پهلوانی است، در حالیکه پایداری در ادبیّات عرفانی، ادعیه، ادبیّات غنایی، تعلیمی، نمایشی، داستانی و … یافت میشود.
پایداری در عرفان و تصوّف، هویّت درونی دارد و کشمکش نفس و جان انسان با کششها و جاذبههای فرو کاهنده و بازدارندهٔ تعالی و کمال انسان است و در ادبیّات تعلیمی، پایداری قرابت فراوان با پایداری عرفانی و اخلاقی دارد؛ در حماسههای پهلوانی، پایداری هم در عالم بیرون (مقابل نیروهای اهریمنی و پلید) و هم در درون در تقابل با ترس، خودخواهی، دروغ و … است.
ادبیات پایداری مصر، لبنان، الجزایر و آمریکای لاتین هرچند ممکن است وجوه مشترک یا نزدیک به هم داشته باشد، صبغۀ هویّت فرهنگی تاریخی ایران در آن تنیده«رو یدادهای ویژه» و با آن آمیخته است. چهارمین شاخصه در این تعریف، طرح است که دایرهٔ شمول ادبیات پایداری را گسترده و نامحدود میسازد و بر خلاف بعضی را سبب پدید آیی ادبیات پایداری «مبارزه با استبداد» یا « جنگ » تعاریف که تنهامیدانند، رو یدادهای مختلف اجتماعی را که منجر به خلق ادبیات پایداری میشود.