زبان و ادبیات فارسی گنجینه گران بهایی است که باید در حفظ آن کوشا بود و ادبیات هنری است که صرفاَ فرهیختگان وظیفه نگهداری آن را ندارند بلکه هر صاحب هنر و هر انسان خوش ذوقی اعم از عوام و خواص جامعه به آن عشق می ورزد و در بقای آن سهیم است. از شاهنامه فردوسی گرفته که سند هویت ملّت ایران زمین است تا غزلیات حافظ و سعدی که جان و روح را زندگی دوباره میبخشد و درس چگونه زیستن میآموزد و از سوی دیگر متون حکمی و عرفانی که راه رسیدن به معبود را به بشریت متجلّی ساخته گنجهای ارزشمندی هستند، که ذهن همگان را به خود معطوف ساخته و علاقمندان را شیفته خود نموده است. سالها تدریس در دانشگاه و روبرویی با انبوهی از سوالات پی در پی دانشجویان پیرامون واژهها و اصطلاحات ادبی نگارنده را بر آن داشت تا کتابهای متعددی را که در زمینه فارسی عمومی تألیف شده بود بررسی نماید و گاه نقصها و کمبودهایی در آن مشاهده میشد که پاسخگوی سؤالات فراگیران نبود. فارسی عمومی از زمره دروسی است که با نام عمومی بودنش روح تشنه دانشجویان را به خود جذب نموده و گاه تا سالهای بعد که اساتید ادبیات خود را میبینند از لحظات وجدآور این درس که همان عشق به ادبیات میهن است یاد میکنند. این امر جای بسی شادی است که ادبیات فارسی با قلب و روح دانشجویان پیوند خورده و تا ابد در وجودشان جاری است. لذا نگارنده با همکاری استاد فرهیخته ادبیات جناب آقای مجید درویش بر آن شد که در این کتاب که به عنوان فارسی عمومی کاربردی نامیده شده به سؤالات دانشجویان پاسخ گفته، در عینحال به سر فصلهای دانشگاههای کشور نیز توجه شود و آنها را رعایت نماید.
اگر خوانندگان محترم و اساتید معزز ادبیات فارسی تفاوتهایی میان این کتاب با دیگر کتابهای فارسی عمومی میبینند و یا از واژهها و اصطلاحات ادبی خاصی که در این کتاب استفاده شده همه برای اشباع روح تشنه این جوانان با ذوق و شیفته ادبیات است. فصول کتاب براساس سرفصلهای دانشگاه تألیف شده است؛ سبکشناسی که سبکهای ادبیات فارسی ایران را از ابتدا تا معاصر بررسی نموده، آورده شده و نیز در کنار آن به نثرهایی که در طی این دوره از سبکها به آن پرداختهشده، توجه شده است، و در فصلهای دیگر به قالبهای شعری،آرایههای ادبی مورد نیاز و واژهها و اصطلاحات ادبی مورد سؤال دانشجویان و نکات دستوری که هرروزه با آن سروکار دارند در قسمتهای دیگر کتاب لحاظ گردیده است. برای هر کدام از موارد فصول نمونههایی برای تدریس و یا مطالعه آورده شده که البته برای کوتاهی سخن صرفاً از همان نمونههای قابل تدریس استفاده شده است.دریای بیکران ادبیات آن قدر ژرف و عمیق است که روح هر انسان تشنهای را سیراب میکند و چنان است که هر شیفتهای به اندازه ظرفیتش جرعهای از آن مینوشد.