کتاب ایران شناسی و زبان فارسی در اوکراین، به معرفی آثار ایران پژوهان اوکراینی پرداخته شده است. کتاب حاضر، تلاشی است در راستای تبیین تاریخچه ایران‌شناسی پژوهندگان اوکراینی از نیمه دوم قرن نوزدهم تا عصر حاضر. کتاب ایران شناسی و زبان فارسی در اوکراین از دو بخش کلی تشکیل شده است. بخش نخست، نگاهی است به تاریخچه و جریان پیشرفت ایران‌شناسی در اوکراین و زمینه‌های گوناگون فعالیت ایران‌پژوهان و بخش دوم، مشتمل بر معرفی منتخبی از کتاب‌های چاپ شده در زمینه ایران‌شناسی در اوکراین است.

گزیده کتاب ایران شناسی و زبان فارسی در اوکراین

تدریس زبان و ادبیات فارسی و مطالعات تاریخ و تمدن ایران در اوکراین بیش از یکصد سال قدمت دارد. قبل از انقلاب بلشویکی در دانشگاه ها و آموزشگاه های نظامی و تجاری شهرهای کی یف و اودسا، زبان فارسی همراه با زبان های شرقی دیگر (عربی و ترکی ) تدریس می شد. استاد کریمسکی خاورشناس و ایران شناس معروف اوکراینی، شیوه ها و روش های آموزش زبان های شرقی، از جمله فارسی را طرح ریزی و اجرا می کرد.

پس از انقلاب کمونیستی ، آموزش زبان های شرقی از جمله فارسی در دانشگاه های شهرهای شرقی اوکراین که تحت حاکمیت اتحاد شوروی بود ادامه یافت. اما در دهه سی قرن بیستم میلادی تمام کلاس های زبان های شرقی و نیز مطالعه در رشته های شرق شناسی از سوی حکومت کمونیستی شوروی متوقف شد. با توجه به این که حکومت شوروی تمایلی به ایجاد ارتباط بین اوکراین و سایر کشورها نداشت، لذا آموزش زبان های شرقی در این منطقه متوقف و تدریس و آموزش زبان های شرقی به شهرهای مسکو و سن پترزبورگ و بعدها به تاشکند منتقل گردید.

بدنبال همین وضعیت پس از جنگ جهانی دوم، تدریس و آموزش زبان فارسی در دانشگاه شهر لووف (لویو) در غرب اوکراین نیز ممنوع شد. غرب اوکراین تا سال 1918 تحت حاکمیت اتریش و مجارستان و از سال 1919 تا 1939 تحت حاکمیت لهستان بود، در این دوره آموزش زبان و ادبیات فارسی و تحقیقات تاریخ و تمدن ایران در دانشگاه شهر لووف همواره توسط دانشمندان اوکراینی و لهستانی و نمایندگان ملیت های دیگر «ص.ب.آقا بیگ، ز. سماگاژوفسکی،کوتویچ» صورت می گرفت.

دیویی :

‏‫‬‮‭‬‭955/0072

کتابشناسی ملی :

‎2‎1‎5‎2‎7‎4‎6

شابک :

978-964-439-482-9

سال نشر :

1389

صفحات کتاب :

135

کنگره :

DSR64/‏‫‭و2‮الف‬9