کتاب جامعهشناسی خودمانی پلاس؛ نه! واقعاً چرا درماندهایم؟ نوشته خدیجه بزرگی (قاصدک) در انتشارات متخصصان به چاپ رسیده است. در این کتاب با کلماتی ساده و روان، معضلات فردی انسان که منجر به بروز مشکل در جامعه میشود را بررسی میکند. قبل از بیان هر مطلبی لازم است به این نکته اشاره شود انسانها مجموعهای از صفات مثبت و منفی هستند مضافاً که انسان ذاتاً خوب است و در طلب خیر است بنابراین در بیان صفات منفی و هنگامی که صفات منفی شخصی را میبینیم قبل از اینکه او را بهعنوان یک فرد بد قلمداد کنیم بایستی بپذیریم که او تعمداً نمیخواهد چنین باشد گاهی علتی زمینهای او را به این جهت کشانده است پس باید قبل از اینکه او را متهم کنیم و سرزنش کنیم، ریشهٔ این مشکل را باید دریابیم. از آنجایی که ذات هر انسانی به دنبال خیر و نیکی و خوبی است و انسان، آگاهانه و ناآگاهانه برای آن چیزی که در ذات خودش هست میجنگد به این ترتیب میپذیریم که انسانها عمداً به دنبال ایجاد مشکل برای خود و جامعه نیستند و علت این رفتار افراد ریشه در برخی از مشکلات دارد که پیدا کردن ریشه آن و حل آن میتواند ما را امیدوار به درمان دردهای اجتماعی کند.
در میان صحبت های مردم، در گوشه و کنار جامعه، مخصوصا امروز که شبکه های مجازی و تکنولوژی هم به این مسئله دامن زده است. بسیار می بینیم که مردم در هر شأن و سمت و با هر سطح تحصیلی و هر موقعیتی راجع به مسائل مختلف و مشکلاتی که در جامعه وجود دارد صحبت می کنند با وجود اینکه ، این صحبت ها در مورد مسائل و مشکلات جامعه ، هم از سوی افراد متخصص و هم از سوی افرادی غیر متخصص ، صورت می گیرد و کما اینکه می تواند برخی درست و برخی نادرست باشد و حتی بعد از حساسیت اجتماعی هم اهمیت دارد.
ذهن انسان در برخورد با هر چالشی، ابتدا از دانش گذشته کمک میگیرد و در حقیقت قضاوت میکند. قضاوت کردن طبیعت ذهن انسان است و ارزش بقایی دارد یعنی ما همیشه یک دانش اندوخته برای رویارویی با