روزی نه چندان دور سختی ها تمام خواهد شد و دنیا آرام خواهد گرفت نازنین خدایم من به امید آن روز چشمانم را به دستان گرم و مهربان تو خواهم دوخت مانند کودکی که از ترس گم شدن گوشه چادر مادرش را در دستانش محکم گرفته و من اینک فقط به دامان پرمهر تو متوسل شده ام و گوشه ای از جهان را در دستانم فشردم تا گم نشوم روزی که بندگانت نامهربانی های خود را بر سرم آوار کردند و مرا در خرابه ای تاریک رها، تنها پناهم سجاده فیروزه ای بود با دانه های تسبیح رنگی که من آن را محل ملاقات خودم با بزرگترین قهرمان جهان یعنی خدا نامیدم من تو را قهرمان خلقت صدا کردم چون باید قهرمان باشی تا بنده ای خلق کنی صبور بنده ای دردکشیده که مهربان باقی ماند این همه تناقض در یک آفریده کار خالقی بی بدیل و قهرمان است هرچه رنج روزگار ببینم و سردی ایام باور دارم روزی با رحمتت تمام سختی های دنیا را به انتها خواهی رساند و دنیا در آغوش پرمهرت آرام خواهد گرفت.

دیویی :

920/055

کتابشناسی ملی :

8434921

شابک :

978-622-292-445-4

سال نشر :

1400

صفحات کتاب :

249

کنگره :

CT1888