کتاب راهنمایی ضروری برای بیماریهای مزمن، تروما و سیستم عصبی نوشتهی ورونیک مید و ترجمه زهرا محبوبینیه، شادناز نادری میباشد و انتشارات مانیان آن را به چاپ رسانده است. ، علاوه بر معرفی مختصر بیماریهای مزمن و بررسی علل و عوامل بهبود آنها، در فصلی جداگانه به "کرونا" و تغییرات محسوسی که در زندگی عادی بشر به وجود آورده است پرداخته و با ارائهی راهکارهایی عملی به شما کمک میکند تا سلامت روانی و جسمانی خود را حفظ کنید.
وقتی پزشکی را رها کردم و بهعنوان رواندرمانگر جسمی دوباره آموزش دیدم، به یاد آوردم که این رشته دانشی عمومی در روانشناسی است که یادآوری تروما در گذشته حکم محرک را برای اضطراب، اختلال اضطراب پس از تروما، نظارت بیش از حد و سایر علائم سلامت روان را دارد. برایم سؤال پیش آمد که آیا محرکهای مشابه میتواند علائم بیماری مزمن من را تحریک کند. بیشتر از یک سال طول کشید تا متوجه شدم که یک جروبحث معمولی با مکالمه تلفنی باعث شد تا خستگی من بدتر شود. علیرغم دلسردی که در مورد علائم پیشینم احساس میکردم، شخصیت پژوهشگر و مجذوب درونی من خیلی خوشحال بود که درنهایت توانسته است یکی از محرکها را شناسایی کند و همانطور که مطالب این کتاب تأکید دارد این تعارض روانشناختی نشاندهنده الگوی آسیبزای دستگاه عصبی است و دلیل آن روانشناختی نیست.
- محرکها یادآور تجارب نامطلوب زندگی و تروماهای حل نشده هستند.
- هنگامیکه با یک محرک روبهرو میشویم، علائمی را تجربه میکنیم که در طول آن شرایط اتفاق افتادهاند که شامل: ترس، لرزش، عرق کردن کف دست، تپش قلب یا احساسی میشود که گویا در شرایطی آسیبزا قرار دارید که در همان لحظه در حال رخ دادن است (خاطرات گذشته).
- محرکها برای هرکدام از ما منحصربهفرد بوده و بر اساس تجربیات خاص گذشته ما ساختهشدهاند.
- محرکها واکنشهای مهم جنگ، گریز و بیتحرکی را فعال میکنند. دستگاه عصبی، این واکنشها را برای شرایطی حفظ میکند که تروما حلنشده است.
- برای مثال، اگر شما زمانی به خاطر فوران آتشفشان دچار تروما شوید، ممکن است در روزهایی که هوا مهآلود است یا زمانی که صدای انفجار کوچکی از اگزوز خودرویی میشنوید یا وقتی کنار آتش و گرمای آن نشستهاید، علائمی را در خود احساس کنید.
- هر بار که با یک محرک مواجه میشویم، حساسیت ما نسبت به محرک بعدی افزایش مییابد.
- هر بار که با یک محرک مواجه میشویم، سرعت و شدت الگوی تروما که باعث آن میشود، افزایش پیدا میکند. این کار، روشی است که در آن، سیستم عصبی خودش را تغییر میدهد تا اگر در آینده دوباره با این تجربه تروما مواجه شدیم، میزان بقای ما را در آن شرایط به حداکثر برساند.
- بنابراین باگذشت زمان و برطرف نشدن تروما، محرکها، علائم بیماری مزمن را افزایش میدهند.