کتاب به فرزند عزیزم pdf

معرفی کتاب به فرزند عزیزم

کتاب به فرزند عزیزم مجموعه‌ای است از نامه‌هایی که استاد علامه کرباسچیان طی سالهای ۱۳۴۷ تا حدود ۱۳۷۰ برای تعدادی از بستگان و شماری از دانش‌آموختگان مدرسه علوی ارسال می‌کرده‌اند؛ مرحوم علامه به فراخور نیازهای مخاطبان در هر نامه مطالبی را متذکر می‌شده‌اند و این خود باعث شده است که جنس محتوای این نامه‌ها با یکدیگر متفاوت شود.

بخش نخست از کتاب به فرزند عزیزم مجموعه نامه‌هایی است که ایشان برای برادرزاده همسرشان آقای دکتر محسن شکوهی‌یکتا فرستاده‌اند، ایشان که از دانش‌آموختگان مدرسه علوی بوده‌اند، در آن زمان برای ادامه تحصیل در ایالات متحده سکونت داشته‌اند، عمده مطالب این بخش به مباحث معرفتی و عقیدتی اختصاص دارد.

بخش دوم کتاب متشکل از مجموعه نامه‌هایی است که مرحوم استاد به پسر ارشد خود محمدحسین کرباسچیان فرستاده‌اند که در زمان انجام این مکاتبات مشغول ادامه تحصیل در دانشگاه شیراز بوده‌اند، مطالب این بخش ناظر به ابعاد گوناگون تربیتی اعم از بعد بهداشتی، علمی، معاشرتی و معنوی است. بخش سوم و پایانی کتاب نیز در برگیرنده نامه‌هایی است که مرحوم علامه به دانش‌آموختگانی از مدرسه علوی فرستاده‌اند؛ اینان نیز عمدتاً در گوشه‌ای از جهان سرگرم ادامه تحصیل در مقاطع دانشگاهی بوده‌اند. محتوای نامه‌های بخش اخیر نیز عمدتاً رهنمودهای عملی و توصیه های اخلاقی است.

پیش تر بخش نخست کتاب در قالب کتابی با عنوان رسائل استاد ۱ از همین مؤسسه انتشار یافته بود، نامه‌های بخش دوم و سوم نیز محتوای کتاب رسائل استاد ۲ را تشکیل می‌داد، اینک هر دوی این کتاب‌ها در قالب کتابی واحد انتشار می‌یابد تا امکان بهره‌مندی بهتر و بیشتر از محتوای آن برای خوانندگان گرامی فراهم شود.

گزیده کتاب به فرزند عزیزم

مرحوم آقا سیدمحمد کاظم‌یزدی چند پسر خود را در مدت یک هفته از دست داد، وقتی مرگ فرزند آخرش را از او مخفی کردند، گفت: «چرا به من نگفتید تا خودم به جنازه او نماز بخوانم؟ آیا این فرد با فردی که بچه چهل روزه اش از دنیا می‌رود و خود را به خاک می‌کشد و کفر می‌گوید، یکسان است؟ اگر اولی کنار کوچه بخوابد و به انواع مرض‌ها مبتلا باشد، آیا با توجه به این پرظرفیتی عالی ترین نعمت را به او نداده‌اند؟ اگر همه دنیا را به دومی بدهند، آیا نعمتی به او داده شده است؟ ای کاش مردم دنیا این را درک کنند و نیروی خود را صرف تهیه وسایل اضافه و موهومات ننمایند و دنیا و آخرت خودشان را تباه نکنند. افراد باظرفیت هم دنیا دارند و هم آخرت و افراد کم‌ظرفیت نه دنیا دارند و نه آخرت.