کتاب جامعهشناسی رسانه به سر ویراستاری دکتر محمدمهدی لبیبی در هفت فصل موضوعهایی چون خانواده و رسانه، رسانهها و سبک زندگی، رسانه و سرمایه اجتماعی، فرهنگ و جامعه، رسانه و فناوریهای نوین و بینش و روش در جامعهشناسی رسانه را در برمیگیرد.
این مجموعه که در چهار حوزه «فلسفه رسانه»، «دین و رسانه»، «جامعهشناسی رسانه» و «تاریخ و رسانه»، در اختیار صاحبنظران و علاقهمندان به این حوزههای علمی قرار میگیرد، صرف نظر از ارزش تألیفی و محتوایی آن، خود به تنهایی نشان از امکان و اهمیت همگرایی و همافزایی سازمانها و نهادهای تحقیقاتی از یکسو، و سازمانهای بهرهبردار از سوی دیگر دارد. بر مبنای همین باور، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و معاونت صدای جمهوری اسلامی ایران بر آن شدند تا با همکاری و استفاده از پیشینه تحقیقاتی و تجربههای رسانهای هر دو بخش، و با تدوین و تألیف کتاب های مرجع، و نظریهپردازی در حوزه مطالعات رسانهای، بر غنای علمی این بخش از حوزه دانش و پژوهش در کشور بیفزایند.
اهمیت مطالعات رسانهای معطوف به حوزه تولید در کشور، ضرورت بازخوانی مطالعاتی تجربههای موفق رسانهای، اقتضائات و استلزامات رسانههای مدرن و جدید، ضرورت ارائه نظریهها و دیدگاههای مبتنی بر اقتضائات بومی، خلأ این نوع مطالعات در کشور، فاصله بین دو حوزه دانشگاهی و رسانهای از یکدیگر، و ده ها مسئله دیگر، انگیزه کافی در حمایت از چنین طرح مهمی بود.