کتاب رسانه و دین، که در چهار حوزه «فلسفه رسانه»، «دین و رسانه»، «جامعه شناسی رسانه» و «تاریخ و رسانه»، در اختیار صاحب نظران و علاقه مندان به این حوزه های علمی قرار می گیرد، صرف نظر از ارزش تألیفی و محتوایی آن، خود به تنهایی نشان از امکان و اهمیت همگرایی و هم افزایی سازمان ها و نهادهای تحقیقاتی از یک سو، و سازمان های بهره بردار از سوی دیگر دارد.
بر مبنای همین باور، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و معاونت صدای جمهوری اسلامی ایران بر آن شدند تا با همکاری و استفاده از پیشینه تحقیقاتی و تجربه های رسانه ای هر دو بخش، و با تدوین و تألیف کتاب های مرجع، و نظریه پردازی در حوزه مطالعات رسانه ای، بر غنای علمی این بخش از حوزه دانش و پژوهش در کشور بیفزایند.
اهمیت مطالعات رسانه ای معطوف به حوزه تولید در کشور، ضرورت بازخوانی مطالعاتی تجربه های موفق رسانه ای، اقتضائات و استلزامات رسانه های مدرن و جدید، ضرورت ارائه نظریه ها و دیدگاههای مبتنی بر اقتضائات بومی، خلأ این نوع مطالعات در کشور، فاصله بین دو حوزه دانشگاهی و رسانه ای از یکدیگر، و دهها مسئله دیگر، انگیزه کافی در حمایت از چنین طرح مهمی بود.
رابطه ی دین و رسانه با حیات انسان، از همان آغاز تا کنون برقرار بوده است. دین، در حقیقت خود، یک پیام الهی است که از جانب خداوند برای انسان ها نازل شده است. رسانه نیز وسیلهای است که حامل پیامهای مختلف برای انسانها است. بنابراین، رسانه میتواند پیامهای دینی را نیز همانند سایر پیامهای دیگر به انسانها منتقل نماید.
این رابطه ی نقل و انتقال پیام، در طول تاریخ انسان، منجر به نوعی از تعامل میان رسانه - چه در شکل سنتی آن همانند منبر و خطابه و ...، و چه در شکل مدرن آن مانند تلویزیون و اینترنت- شده است. این تعامل، که در هر دورهای بر اساس نوع رسانه، محتوای مورد نظر، و مخاطبان موجود و مورد هدف متغیر است، همیشه مورد بحث و بررسی بوده است. یکی از دلایل مهمی که در این زمینه مطرح است، چگونگی امکان تعامل پیام الهی با رسانه ی مادی است. به عبارت دیگر، آیا میتوان پیام دینی را با رسانهای که مادی بوده و ذاتی ابزاری دارد و در شرایط خاص سکولار غرب متولد شده، منتقل نمود؟
آیا این انتقال، اصولاً سبب نوعی از تقلیلگرایی در معنا و محتوای دینی نمیشود؟ آیا اقتصائات دینی، با اقتصائات رسانه ی تکنولوژیک مادی مطابقت دارد؟ و بالاخره آیا اصولاً بازنمایی مفاهیم دینی به طور کامل از طریق تصویرسازی یا ترکیب گفتار، تصویر و حرکت امکانپذیر است؟ این پرسش ها و بسیاری از پرسش های دیگر، مباحث مربوط به تعامل دین و رسانه را وارد چالشهای فراوان کرده است. بر همین اساس، مکاتب و دیدگاههای مختلفی در این زمینه مطرح شده که برخی کاملاً این تعامل را ناممکن، بعضی ممکن، و تعدادی نیز در حوزهای خاصی امکانپذیر دانستهاند.