کتاب گزیده ای از دیوان سلطان العاشقین نوشته ابن فارض مصری است که توسط محمدهادی مرادی ترجمه شده و توسط انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی منتشر شده است.
عمر بن فارض بزرگترین سراینده شعر صوفیانه در ادبیات عربی در چهارم ذی القعده سال ۵۷۶ ه. در قاهره متولد شد. ابن فارض مقدمات علم را نزد پدرش فراگرفت و سپس به استماع حدیث از بهاء الدین قاسم ابن عساکر پرداخت و به تصوف روی آورد و به وادی «مستضعفین» در کوه مقطّم رفت و به ریاضت و مجاهدت مشغول شد.
وی در پی دیداری که با «شیخ بقال» داشت، پیرو راهنمایی او به حجاز رفت و مدت ۱۵ سال در کوهستان های پیرامون مکه به تزکیه پرداخت. سال هایی که ابن فارض در این نواحی به سر برد، در زندگی روحانی و ذوقی او اثرات عمیقی بر جای گذاشت.
شیخ کمال الدین محمد، فرزند ابن فارض، در وصف پدر خود گفته است. او مردی بود بلند بالا و خوش سیما و نیکو مشرب. رنگ صورتش به سرخی می گرایید و در هنگام وجد و سماع، که حال بر او چیره می شد، زیبایی ها و نورانیت چهره اش فزونی می یافت … هرگاه در مجلسی حاضر می شد، سکون و وقار برآن مجلس سایه می افکند، بسیار گشاده دست بود ولی برای جمع مال به دنبال اسباب دنیوی نبود. زندگی ابن فارض سرشار از نشانه های بارز ازگرایش وی به عرفان و تصوف است. از آثار او آن چه در باره اش نوشته اند نیز به روشنی پیداست که وی یکی از درخشان ترین چهره های عرفان اسلامی است.