کتاب جهانی شدن و تحول گفتمان روشنفکری دینی ایران 1396-1342 نوشته ی زینب ویسی می باشد و انتشارات قانون یار آن را منتشر کرده است.نویسنده در این کتاب، به بررسی جهانی شدن به عنوان بستری برای تسریع در گسترش و تعامل اندیشه های جامعه بین الملل می پردازد.
در سال های پیش از انقلاب سال 1357 (1342 به بعد) در ایران روشنفکران دینی اعم از شریعتی، مطهری و... تعبیری بسیط از دین داشتند. از نگاه آنان دین اسلام راه حل تمامی مشکلات اجتماعی و سیاسی جامعه ایران بود. به تعبیر آنان دین اسلام می توانست از طریق تأسیس حکومت دینی موجبات بسط عدالت را در جامعه ایران فراهم آورد.
فدائیان خلق یکی از فعال ترین گروه های سیاسی – روشنفکری پیش از انقلاب در ایران به رهبری بیژن جزنی بود که بنا به برخی گزارشات بیشترین قربانی را در پیش از انقلاب در مبارزه مسلحانه علیه رژیم محمدرضا شاه پرداخت نمودند (180 نفر از مجموع 341 نفر).این گروه از طریق مشی مبارزه مسلحانه در صدد تهیج توده ها و ساقط کردن حکومت محمدرضا شاه و جایگزینی آن با یک حکومت کمونیستی بودند.
الگوی حرکت انقلابی فدائیان خلق، چین به رهبری مائو بود. تلاش بیژن جزنی رهبری فکری گروه البته به جای تلفیق اسلام و مارکسیسم، بیشتر آمیزشی از ناسیونالیسم ایرانی با مارکسیسم بود. او از یک سو وابستگی چپ ایران و حزب توده را به شوروی به نقد می کشید و هم از سوی دیگر گرایشات امپریالیستی مصدق را برنمی تابید. جزنی تحصیل کرده فلسفه دانشگاه تهران و بزرگ شده در یک خانواده سیاسی با گرایشات چپی بود. جزنی در اتخاذ روش مبارزه مسلحانه و اقدام به ترور از فدائیان اسلام و نواب صفوی و همچنین حزب ملل اسلامی تأثیر پذیرفت.
او برخی اصول شیعه را نقد می کرد از نگاه او اصل اجتهاد نه برای مترقی ساختن مذهب بلکه برای هر چه بیشتر به خدمت در آوردن مذهب در امر حکومت در جهت استثمار و انقیاد توده های زحمتکش استفاده شده است. بر خلاف مجاهدین خلق که در پی اصلاح مذهبی بودند فدائیان خلق طبق استراتژی بیژن جزنی کوشش می کردند با مذهب برخوردی محتاطانه داشته باشند.