کتاب طبقه متوسط جدید در جمهوری اسلامی ایران نوشته مجید بهستانی است که در انتشارات دانشگاه جامع امام حسین(ع) به چاپ رسیده است. هر چند امروزه جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظامی قدرتمند در عرصهی منطقهای و جهانی شناخته شده و به ایفای نقش ضد استکباری علیه قدرتهای مستولی بر جهان میپردازد اما بی تردید یکی از تهدیدات و خطرات احتمالی نظام فعلی در آیندهی پیش رو، بی توجهی به بافتار اجتماعی - سیاسی و روندهای آن است.
از سوی دیگر یکی از اهداف مهم علم جامعه شناسی سیاسی، شناخت روند، مسیر و تحولات اجتماعی سیاسی یک جامعه در آینده است که با کمک آن میتوان از یک سو نیروهای اجتماعی سیاسی فعلی را آسیب شناسی و از سوی دیگر تهدیدات داخلی ناشی از آن ها را شناسایی و برطرف کرد و از این راه بر قدرت و امنیت ملی افزود یکی از مسائل مهم بعد از انقلاب اسلامی، تحول طبقهی متوسط جدید به نیروی اجتماعی وزین و قدرتمند حال حاضر است.
واژهی طبقهی متوسط را اولین بار شخصی به نام توماس گیسبورن در سال ۱۷۸۵ به کار برد. در همان ایام بود که علم اقتصاد و سرمایه داری نیز در حال شکل گیری بود. گیسبورن طبقهی متوسط را در میانهی زمین داران و اشراف از یک سو و کشاورزان و کارگران از سوی دیگر تعریف کرد که شامل مالکان و کارآفرینان میشد.
به لحاظ تاریخی طبقهای که امروز تحت عنوان طبقهی بورژوا یاد میشود، طبقهی متوسط خوانده میشد این طبقه در آخرین دورهی فئودالیسم در اروپا، طبقه یا گروههای ما بین اشراف زمین دار و رعایا را شامل میشدند که گسترش وسیعی یافته بودند. این طبقه در ابتدا پیشه وران و کسانی که سرمایه اندوخته و به دادوستد میپرداختند را شامل میشد و سپس افرادی که در صنایع سرمایه گذاری کردند بانکداران و صاحبان سرمایههای بانکی نیز در این طبقه قرار گرفتند.