کتاب خون دل (چاپی و pdf)

معرفی کتاب خون دل

کتاب خون دل، کنکاشی تاریخی است بر نامه منشور روحانیت، نامه ای که امام خطاب به روحانیت نوشت و به «نامهٔ منشور روحانیت» معروف شد. در ابتدای این نامه او به تشریح نقش بی بدیل روحانیت راستین در حفظ کیان اسلام ناب محمدی پرداخت و تلاش ها و مجاهدت های آنان را در طول قرن ها مبارزه با انحرافات، کج روی ها و استعمار بیان کرد، جواد موگویی در کتاب خون دل با بررسی این نامه به این نکته ی مهم دست پیدا کرد که آنچه ایشان را در ماه های آخر عمر خویش به نوشتن این نامه واداشت، هشدار و نهیب های ایشان نسبت به نفوذ جریان فکری جریاناتی در حوزه های علمیه است که امام یادآوری آن را به آیندگان لازم می داند.

گزیده کتاب خون دل

ما در جنگ حس برادری و وطن دوستی را در نهاد یکایک مردمان بارور کردیم. ما در جنگ به مردم جهان و خصوصاً مردم منطقه نشان دادیم که علیه تمامی قدرت ها و ابرقدرت ها سالیان سال می توان مبارزه کرد. جنگ ما کمک به افغانستان را به دنبال داشت. جنگ ما فتح فلسطین را به دنبال خواهد داشت.

جنگ ما موجب شد که تمامی سردمداران نظام های فاسد در مقابل اسلام احساس ذلت کنند. جنگ ما بیداری پاکستان و هندوستان را به دنبال داشت. تنها در جنگ بود که صنایع نظامی ما از رشد آن چنانی برخوردار شد؛ و از همهٔ این ها مهم تر، استمرار روح اسلام انقلابی در پرتو جنگ تحقق یافت.

همهٔ این ها از برکت خون های پاک شهدای عزیز هشت سال نبرد بود. همهٔ اینها از تلاش مادران و پدران و مردم عزیز ایران در ده سال مبارزه با آمریکا و غرب و شوروی و شرق نشأت گرفت. جنگ ما جنگ حق و باطل بود و تمام شدنی نیست. جنگ ما جنگ فقر و غنا بود. جنگ ما جنگ ایمان و رذالت بود و این جنگ از آدم تا ختم زندگی وجود دارد. چه کوته نظرند آن هایی که خیال می کنند چون ما در جبهه به آرمان نهایی نرسیده ایم، پس شهادت و رشادت و ایثار و از خودگذشتگی و صلابت بی فایده است!  در حالی که صدای اسلام خواهی آفریقا از جنگ هشت سالهٔ ماست، علاقه به اسلام شناسی مردم در آمریکا و اروپا و آسیا و آفریقا، یعنی در کل جهان، از جنگ هشت سالهٔ ماست.

من در اینجا از مادران و پدران و خواهران و برادران و همسران و فرزندان شهدا و جانبازان به خاطر تحلیل های غلط این روزها رسماً معذرت می خواهم و از خداوند می خواهم مرا در کنار شهدای جنگ تحمیلی بپذیرد. ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم. راستی مگر فراموش کرده ایم که ما برای ادای تکلیف جنگیده ایم و نتیجه فرع آن بوده است.

ملت ما تا آن روز که احساس کرد که توان و تکلیف جنگ دارد، به وظیفهٔ خود عمل نمود. و خوشا به حال آنان که تا لحظهٔ آخر هم تردید ننمودند. آن ساعتی هم که مصلحت بقای انقلاب را در قبول قطعنامه دید و گردن نهاد، باز به وظیفهٔ خود عمل کرده است. آیا از اینکه به وظیفه خود عمل کرده است نگران باشد؟ نباید برای رضایت چند لیبرال خودفروخته در اظهارنظرها و ابراز عقیده ها به گونه ای غلط عمل کنیم که حزب الله عزیز احساس کند جمهوری اسلامی دارد از مواضع اصولی اش عدول می کند.