کتاب زیرسطحی های بدون سرنشین، اثر محمدهادی حاجمحمد، محمدرضا نجفی و محمدهادی اسلامی؛ زیرسطحیهای بدون سرنشینی را بررسی میکند که از ویژگیهای مخصوصی از جمله دوام غواصی و تکاملیافتگی کافی برخوردار هستند.
زیرسطحیهای بدون سرنشین هوشمند نقش چشمگیری در قدرتنمایی دریایی کشورها داشته و در کاربردهای مختلف از جمله مینروبی و حفظ امنیت ناوهای عظیم در اقیانوسها استفاده شده است. در این کتاب سعی شده تا با معرفی زیرسطحیهای عملیاتی جهان نقش جدی در شناخت آنها ایفا کند. به دلیل آن که نمیتوان تنها با ارجاع به ادعای سازندگان، اطلاعات حاصل را تأیید کرد، در مواردی که عدم هماهنگی در توصیف فنی زیردریاییها به نظر میرسد، به منابعی موثق مراجعه شد. البته موارد بررسی شده در این کتاب، (از قبل) طبقهبندی نشده و (غالبا) غیرتجاری هستند، همچنین تغییراتی در جزئیات آنها محتمل است. سازندگان زیرسطحیها، جزئیات کار خود را با واحدهای متریک و واحدهای انگلیسی ارائه کردهاند، لذا در این کتاب از واحدهای متریک استفاده گردید تا امکان مقایسه فراهم گردد.
فصل دوم: زیرسطحیهای بدون سرنشین
زیرسطحیهای بدون سرنشین به نوعی مانند پهپادها هستند، با این تفاوت که حوزهی کاری آنها آب است. زیرسطحیهای بدون سرنشین توانایی انجام مأموریتهای زیطر آب بدون دخالت مستقیم انسان را دارند؛ این سامانهها، برحسب نوع ناوبری به زیرسطحیهای هوشمند که بدون دریافت ورودی مستقیم از کاربر، مأموریت خود را به صورت برنامهریزی شده انجام میدهند و زیرسطحیهای هدایتپذیر از دور که توسط کاربر از مبدأ میتوانند هدایت شوند، تقسیمبندی میشوند؛ به علاوه، زیرسطحیهای دیگری نیز وجود دارند که با توجه به کاربرد، میتوان به عنوان ربات از آنها یاد کرد یا آنها را جداگانه دستهبندی کرد.
برنامه جامع ایالات متحده آمریکا در سال2004 چهار سطح مختلف از زیرسطحیهای بدون سرنشین هوشمند (AUV) را معرفی کرد که عبارتاند از: زیرسطحیهای بدون سرنشین هوشمند ترابری دستی، زیرسطحیهای بدون سرنشین هوشمند سبک (LWV)، زیرسطحی بدون سرنشطین هوشمند سنگین (HWV) و زیرسطحیهای بدون سرنشین هوشمند بزرگ (LUUV).