از دیرباز انسان در این اندیشه بوده است که محدودۀ ملک او مشخص باشد تا از طرفی مورد تعرض دیگران قرار نگیرد و از سوی دیگر با گسترش حریم املاک او مالیات متعلقه برای دولت معین شود. مستنبط از تاریخ آنست که اندیشه نخستین که پیشگیری از تعرض غیر می‎باشد کمتر مورد توجه قرار داشته و اندیشه دوم که اخذ مالیات بوده برای دولتها از اهمیت بالاتری برخوردار بوده است.

آنگونه که از مطالعات تاریخی برمی ‏آید در زمان غارنشینی انسان محدودۀ ملک او فقط به دیواره غارهایی که در آن می‎زیسته منحصر می‎گردیده و با توجه به استفادۀ مشترک انسانهای اولیه از کوه و دشت و طبیعت مرزبندی و محدودیتی خارج از محیط غارها مشهود نیست. نقشهای باقیمانده، بر دیواره غارها حکایت از آن دارد که انسان نخستین بصورت جمعی می‎زیسته به شکار می‎رفته و از طبیعت بهره می‎برده است. وجود این نقشها مبیّن آنست که انسان با زبان تصویر زندگی نخستین خود را به ثبت رسانده است.

صفحات کتاب :

106

کنگره :

KMH56‬‬‬‬‬

دیویی :

346/550438‬‬‬‬‬

کتابشناسی ملی :

6137407

شابک :

978-622-229116-7‬‬‬‬‬

سال نشر :

1399