کتاب آثار نقض حریم خصوصی اشخاص در اماکن خصوصی نوشته سپیده فلاحی رحیم آبادی می باشد و انتشارات قانون یار آن را منتشر کرده است.موضوع این کتاب به حقوق و آزادی های افراد اشاره دارد که با طرح حقوق طبیعی در اعصار قدیم و اعلامیه های مختلف مربوط به حقوق بشر، تحول خود را تا به امروز طی نموده است.
اعلامیه جهانی حقوق بشر یا میثاق های بین المللی حقوق مدنی، سیاسی و اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با طرح حقوق فردی افراد مانند حق حیات، مالکیت، آزادی، حق پناهندگی و... به این حقوق اشاره نموده اند. تمام انسان ها با دو نوع خصوصیت یکی تنهایی و دیگری معاشرت جویی در کنار یکدیگر زندگی می کنند، این دو نوع استعداد با وجود اختلاف ظاهری، با هم در ارتباط هستند، بدین معنا که انسان از یک سو استقلال فردی دارد و از سوی دیگر به اعتبار آنکه در جامعه و در ارتباط با دیگران زندگی می کند موجودی اجتماعی است.
پدیده های مذکور، آمیزه ای از «اصالت فرد» و «اصالت جامعه» را به وجود می آورند که رهاورد و ارمغان این دو روند منطقی «حقوق بشر» نامیده می شود.باید گفت، زندگی در اجتماع، فرد را از داشتن امور شخصی و خصوصی محروم نمی سازد. هرکس حق دارد میزان آگاهی سایرین از مسائل فردی خود را به حداقل برساند و از آن ها انتظار احترام به حریم شخصی اش را در کلیۀ ابعاد آن داشته باشد. این سایرین که اعم از دیگر شهروندان و نیز دولت اند، بایستی در برابر تعدی به حریم خصوصی دیگری خود را با ضمانت های اجرایی اعم از مدنی و کیفری مواجه ببینند. حوزۀ خصوصی به معنای دقیق زمانی شکل می گیرد که دولت و حتی جامعه به ترک مداخله یا در قلمروی زندگی خصوصی شهروندان پایبند باشند.
معنای به ظاهر ساده ضرر، در زندگی پیچیده امروزی که نهادها و تأسیسات نوینی آن را آکنده نموده، با فراز و نشیب ها و نوسانات خاصی رو به رو شده است. دست آوردهای علمی و فن آوری های جدید، مفهوم ضرر را در حقوق حریم خصوصی متمایز با سایر ضررها کرده است. در وادی امر و در عرف به این گونه ضررها توجه کمتری می شود و یا بعضی، این قبیل خسارت ها را ضرر و زیان نمی دانند.
برای مثال؛ کپی رایت و یا تکثیر غیر مجاز آثار سمعی و بصری به قدری در جامعه رواج دارد که عمده مردم، حقی را برای صاحبان آن آثار قائل نمی شوند. تکثیر غیر مجاز آن محصولات را بعنوان «ضرر» صاحبان آن ها قلمداد نمی کنند.
بنابراین تا ماهیت، فلسفه وجودی، چگونگی کارکرد و دیگر مسائل حریم خصوصی روشن نشود، نمی توان به آسانی مفاهیمی چون ضرر را در این مقوله حقوقی تعریف کرد.با وجود مسائل موصوف، از آن جا که در کشور ما قانونی راجع به «حقوق حریم خصوصی» منحصراً وجود ندارد و این حقوق در قوانین مختلف بصورت جزئی و پراکنده در نظر قانون گذاران قرار گرفته، و اینکه علماء حقوق در مباحث نظری، بسیار ناچیز به آن پرداخته اند و فقط منابع اندکی در خصوص این رشته موجود است، لذا نمی توان به تعریفی جامع و مانع در مورد ضرر ناشی از نقض حریم خصوصی رسید. اما این بدین معنی نیست که معنای ضرر در حقوق حریم خصوصی با سایر مسوولیت ها در امور مدنی تفاوت دارد.