کتاب تهاجم فرهنگی به زبان ساده pdf
تهاجم فرهنگی به زبان ساده
اثر حسام کامیاب مهر و کورش قهرمانی، به بررسی مفهوم و ابزارهای تهاجم فرهنگی، تفاوت آن با تبادل فرهنگی و در پایان به راهکارهای مبارزه با آن می پردازد.
تهاجم فرهنگی یا به عبارت دیگر، نبرد فرهنگی را می توان نوعی سلطه دانست. این یک پدیده نو و تازه متولد شده ی قرن بیستم نیست بلکه سابقه ای به بلندای تاریخ دارد. این پدیده از ابتدای تاریخ هنگامی که انسان زندگی اجتماعی را آغاز کرده است وجود داشته، چرا که از همان دوران هنگام تقسیم شدن انسان ها به حق و باطل و مسأله استکبار و سلطه طلبی در بین آن ها رواج داشته است.
به دلیل ظرافتکاری دشمن چنین تهاجمی آشکار نخواهد بود و این امکان وجود دارد که ملتی سال ها تحت تهاجم فرهنگی باشند اما خودشان از آن بی خبر باشند و یا حتی آثار این تهاجم را با عنوان مد یا روشنفکری قبول کنند.
قدرت های جدید غربی که برای استحکام و گسترش نظام سرمایه داری خود به منابع دست نخورده نیاز داشتند، به استعمار سرزمین های جهان دست زدند و کشورهای مختلف آفریقایی و آسیایی را زیر سلطه خود گرفتند؛ این استعمارگران برای تثبیت سلطه خود بر سرزمین های جدید، به زدودن موانع فرهنگی در کشورهای زیر سلطه خود پرداختند. ساختن مدارس به سبک غربی، وارد کردن کالاهای غربی و راه انداختن جریان های سیاسی و مذهبی بر اساس مبانی خودشان، از جمله اقدامات آن ها برای مقابله با فرهنگ بومی بود.
در بخشی از کتاب می خوانیم:
اروپایی ها وقتی خواستند اندلس را از مسلمان ها پس بگیرند، اقدامی بلند مدت کردند. آن روز صهیونیست ها نبودند، اما دشمنان اسلام و مراکز سیاسی علیه اسلام فعال بودند. آن ها به فاسد کردن جوان ها پرداختند و در این راستا انگیزه های مختلف مسیحی، مذهبی یا سیاسی داشتند. یکی از کارها این بود که تاکستان هایی را وقف کردند تا شراب آن ها را به طور مجانی در اختیار جوان ها قرار دهند. جوان ها را به سمت زنان و دختران خود سوق دادند، تا آن ها را به شهوت آلوده کنند.
گذشت زمان راه های اصلی برای فاسد یا آباد کردن یک ملت را عوض نمی کند. امروز هم آن ها همین کار را می کنند. آن ها اهداف فرهنگی هم دارند. به فرهنگ اسلامی کینه می ورزند و با آن عناد دارند. فرهنگ اسلامی، آرای روشنفکران اروپا را به چالش کشیده و لیبرال دمکراسی را که پرچم برافراشته غرب است، مورد تردید قرار داده است.
فرهنگ اسلامی روح استقلال طلبی و رشادت را در جامعه بزرگ و یک میلیارد و چند صد میلیونی مسلمانان، ترویج می کند و این امر در حساس ترین منطقه دنیا از لحاظ استراتژیک و منابع نفتی و زیر زمینی، شدت بیشتری دارد. فرهنگ اسلامی این جامعه بزرگ را به فکر حیات مجدد خود انداخته است، بنابراین به آن کینه می ورزند و قصد کوبیدن آن را دارند.
البته آن ها در بلندگوها از بحث آزاد و گفتگو و دمکراسی سخن می گویند، اما این شعاری دروغین است. آن ها اهل گفتگو، دمکراسی و بحث آزاد نیستند. در داخل ایران، پلورالیسم، شکاکیت، شک در مسلّمات و اولیات اعتقادی، تسامح و تساهل را ترویج می کنند، می گویند از عقایدتان بگذرید و نسبت به آن تساهل و تسامح داشته باشید، اما این مربوط به داخل جامعه ایران و جوامع اسلامی است.
