ما شهرهایمان را در مکان های متخاصم با انسان ها می سازیم. به یک شهر معاصر بنگرید؛ درمی یابید که محیطی مناسب برای بچه ها از کودک تا نوجوان نیست. طرفداران محیط زیست بصورت فزاینده ای معماران را برای نابود کردن محیط طبیعی سرزنش می کنند، اما این ویرانی به مراتب از حوزه ی معماری فراتر می رود (سالینگاروس، اِ. نیکوس). انسان در طول شبانه روز در حرکت و تکاپو بوده و مراودات و رابطه های زیادی را بااطرافیان خود برقرار کرده که این مسأله باعث جدایی انسان از دامان طبییعت می شود و بطور کلی باید بگوییم که «انگیزش، نیروی هدایتگر رفتار است؛ و رفتارها در جهت ارضای نیازهای انسانی شکل می گیرند.