رسالۀ منهاج العلی اثر ابوطالب بهبهانی از مهم ترین و پرمحتواترین رسایل دورۀ ناصرالدین شاه به شمار می رود. بهبهانی که خود در میان منورالفکران دورۀ ناصری چندان شناخته شده نیست با آگاهی از قوانین دیگر کشورها این رساله را در سال ۱۲۹۲ه .ق در مصر به رشتۀ تحریر درآورده است. وی در این رساله با لحنی ملایم و در عین حال انتقادی درصدد تشجیع شاه و صدراعظم برای اصلاح امور برآمده است و چنین به نظر می رسد که دولت مردان عصر مشروطه با آگاهی از مطالب این اثر و دیگر رسایل آن دوران به تدوین قانون اساسی مشروطه پرداخته باشند.