محمد سعیدبن محمد مفید قمی معروف به قاضی سعید قمی ( ۱۰۱۲- ۱۰۷۱)، فیلسوف، مجتهد، مرجع تقلید شیعه و عارف دوران صفویه است. قاضی سعید قمی یکی از مشاهیر و حکمای عهد صفوی و از شاگردان دو حکیم الهی، ملا رجبعلی تبریزی و ملامحسن فیض کاشانی، و پزشک خاص دربار شاه عباس دوم به شمار می آید. وی آثار زیادی از خود به یادگار نهاد که از آن جمله است: أسرار الصنایع، شرح توحید الصدوق، الأربعینات، أسرار العبادات، تعلیقات علی أثولوجیا، روح الصلاة و شرح حدیث البساط. اثر حاضر شرح الأربعین نخستین کتاب مؤلف، تبیین و تفسیر بیست و سه حدیث مشکل در حوزه معارف الهی واصول اعتقادی است که سرشار از حقایق حکمی و لطایف عرفان است. این احادیث اغلب برگرفته شده از دو کتاب توحید صدوق و اصول کافی است. قاضی سعید در این اثر برخی احادیث مشکل را تدوین کرده و به شرح آنان پرداخته است. وی در رساله «شرح حدیث الغمامة» به عنوان این کتاب اشاره دارد و مدرس تبریزی از آن به عنوان «الاربعون حدیثا» نام برده و می افزاید مؤلف، آن را در سن سی سالگی نوشته و شرح چهل حدیث در معارف است که مشحون از تحقیقات علمی است. این اثر که در ده هزار سطر تدوین شده، با مقدمه سید نصرالله تقوی در سال ۱۳۵۵ ه .ق در تهران به چاپ رسیده است. چون در کتاب شرح الاربعین قاضی سعید در شش مورد از کتاب «وافی» نقل کرده، مؤلف آن را که استادش بوده و فیض کاشانی نام داشت با جمله «ادام اللّه فیضه» دعا کرده و در زمان تصنیف آن، فیض کاشانی در قید حیات بوده است.