هنگامی که در سی و یکم شهریور 1359 شیپور نبرد حق علیه باطل در جبهه های جنگ به صدا درآمد، کمتر کسی گمان می برد که اردوگاه های جنگی در پشت جبهه ها و جای جای منطقه نبرد، روزی زیارتگاه و خانقاه عاشقان شود. اما بلافاصله پس از خاموشی آتش توپخانه ها، آن پیر و مقتدای رزمندگان، در پیامی این نوید را داد و خطاب به فرزندان برومندش چنین سخن گفت: (( در آینده ممکن از افرادی آگاهانه یا از روی ناآگاهی، در میان مردم این مساله را مطرح نمایند که ثمره خون ها و شهادت و ایثارها چه شد. این ها یقینا از عوالم غیبت و از فلسفه شهادت بی خبرند...