عبدالکریم سروش و محمد مجتهد شبستری دو تن از روشنفکران دینی معاصر ایران هستند که وحی را در نظریات خود، به ترتیب «روایت پیامبر از رؤیای رسولانه» و «کلام محمد» به شمار آورده‌اند. آن‌ها در واقع، با انکار ماهیت زبانی وحی و نفی نقش منبع الهی آن در محتوای زبانی که با تأثر گسترده از نظریات هرمنوتیکی و زبان‌شناختی برخی اندیشمندان غربی به محافل علمی و دینی ایران راه یافته است ــ رؤیای برهم زدن نهادها و بنیادهای مستحکم دینی همچون فقه و کلام ــ به عنوان دو مکانیزم استنباط از متن وحیانی ــ را دیده‌اند تا در سدهای محکمی که تفقه و اجتهاد در اسلام در برابر جریان‌های فکری، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مطرح در دنیای امروز برپا کرده است، رخنه ایجاد کنند.

گزیده کتاب فراتر از امر بشری

پیامبران الهی به سبب مأموریت خطیر رسالت و سفارت ذات اقدس اله در میان انسان‌ها، به صفاتی برجسته و ممتاز مختص‌ هستند که این صفات، لازمه بعثت آنان و از لوازم انفکاک‌ناپذیر شأن هدایتگری خداوند به وسیله ایشان است.

از این صفات در کتاب‌های کلامی با تعبیرهایی همچون «اختصاصات‌النبی» یاد می‌شود که بعد از دو مسئله «اثبات ضرورت بعثت انبیا» و «راه‌های شناخت و اثبات نبی»، سومین مسئله اساسی در مبحث نبوت‌شناسی به شمار می‌آید.

کنگره :

‫‬‭BP۲۲۰/۳‬

دیویی :

‫‬‭۲۹۷/۴۳‬

کتابشناسی ملی :

۷۶۴۷۳۶۲

شابک :

978-600-108-507-9

سال نشر :

1400

صفحات کتاب :

344