کتاب بی شعوری های سازمانی و مدیریتی

معرفی کتاب بی شعوری های سازمانی و مدیریتی

کتاب بی شعوری های سازمانی و مدیریتی نوشته آقای محمدرضا راستین مرام منتشر شده در نشر متخصصان است.

این نوشتار سعی دارد اندک تأملی داشته باشد بر عادات و رویه های فراگیری که در همه جوانب زندگی، ما را در برگرفته و بر سرنوشت ما تأثیر می گذارند، ولی با این حال در یک همزیستی توأم با رنجش و سرخوردگی با آن ها عادت کرده و به جای اراده جمعی برای اصلاح آن ها، منفعلانه دیدگاه های خودمان را برای دوری از تنش و کنار آمدن با آن ها تغییر داده و در مقابل آن ها تسلیم شده ایم.

در بخش اول این نوشتار ابتدا تعریفی از بی شعوری سازمانی و دلیل انتخاب این واژه برای تشریح جریان های مخرب و تفاوت میان رفتارهای نابهنجار اجتماعی با بی شعوری های سازمانی و همچنین تفاوت آن با محدودیت های تصمیم گیری بیان شده است. در بخش دوم تحلیلی بر زمینه های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و اقتصادی جریان های مخرب در سازمان ها موردنظر قرار می گیرد.

زمینه‌هایی مانند ویژگی های فرهنگی، فرهنگ سلطه جویی، پذیرش فاصله قدرت، تأثیر رویکردهای سیاسی و اقتصادی در شکل گیری جریانات مخرب سازمانی و مدیریتی موردنظر قرار گرفته است. در بخش سوم برخی ازپدیده های مخرب سازمانی در موضوعاتی مانند بی خردی جمعی، توهم دانش، سندروم خودمتخصص پنداری، عوام زدگی، همدقم سکوت سازمانی و دست آخر خصیصه رفتاری و شخصیتی خودشیفتگی و تأثیرات آن بر سازمان ها مورد تحلیل قرار می گیرد.

در بخش چهارم نیز به بیان و تحلیل نمونه هایی از جریانات سوء و مخرب در سازمان ها و مدیریت های آن در ادبیاتی متفاوت؛ جریاناتی مانند: مدیران تازه به دوران رسیده، خوددین مدارپنداران سازمانی، خوش خدمت ها، کارچاق کن ها، قدرت های در پس پرده، به همراه علائم و نحوه اثر گذاری های آن ها مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد.

بی گمان روش ها و رویه های سوء و مصادیق آن در سازمان ها بسیار بیشتر و پیچیده تر آز آن چیزی است که در این کتاب به آن پرداخته می شود و هزار نکته باریک تر از مو دارد که درک آن نیازمند بحث و تحلیل بیشتری است و اینکه قصدمان از بیان جریانات و مصادیق بی شعوری ، سیاه نمایی و ایجاد ادبیاتی سخیف برای برچسب زنی نیست، بلکه ایجاد دامنه ذهنی وسیع تر و شاید کارآمدتر برای درک ناراستی هایی است که در درون جامعه و سازمانی که در آن قرار داریم، نهفته و پنهان مانده و شناخت روشنی از آن نداریم و این فقط به عنوان مقدمه ای لازم برای رفع و درمان آن است؛ همچنان که برای درمان هر بیماری، مرحله بسیار مهم آن، تشخیص بیماری و عوامل و زمینه های آن و بیش از همه درک ضرورت درمان آن است.

گزیده کتاب بی شعوری های سازمانی و مدیریتی

واژه بی شعوری از وقتی که کتاب معروف بی شعوری خاویر کرمنت درباره ماهیت گسترده اجتماعی بی شعوری منتشر شد، از یک واژه صرفاً اهانت آمیز محاوره ای به یک واژه شناختی تر و با معنی وسیع تری مبدل شد.

خاویرکرمنت بی شعوری را با نوعی زبان طنز بیان کرده است، ولی بیان بسیار طعنه آمیز و شوخی او در معضلی که تشخیص داده که بیماری مهلکی است و اصلاً با تعارف و تعاریف روشن فکرانه نمی شود آن را به درستی دریافت، گویی باعث شده که باز هم هنوز آن را شوخی بگیریم و از عمق فاجعه باری که ممکن است این رویه ها و عادات برای ما و جامعه ما به وجود آورده و یا در آینده ایجاد کنند، درک و دریافت لازم را نداشته و برای رفع آن چندان جدی و مسئولانه برخورد ننماییم.

نداشتن دانش در هر موضوع تخصصی مسلماً در وقوع خطاها و بی مبالاتی ها تأثیرگذاراست، ولی به خوبی هم مشخص است که مشکل تنها از ندانستن نیست. بلکه دامنه تاریک و تباه نادانی گاهی تا مرزهای بدیهی ترین و روشن ترین دانایی های ما هم سایه می اندازد. این نوع نادانی، جهالت به خصوصی است که در سایه تباه خود نه اجازه فهم درونی به ما می دهد، نه اجازه اقرار و تسلیم در برابر حقایق و نه ما را پایبند به اصول و متعهد به اخلاق و رعایت حال دیگر افراد جامعه می کند؛ لذا بهترین بیان برای این نوع جهالت که دردش لزوماً ندانستن نیست، واژه رک و بی پروای بی شعوری است.