ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺎﻱ ﻣﻮﻓﻖ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻭﻳﮋﮔﻴﻬﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﺩﺍﻧﺸگاه‌ﻫﺎ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﻳﮋگی‌ها، ﭘﺎیهﮔﺬﺍﺭﻱ ﻧﮕﺮﺵ ﻭ ﻓﻠﺴﻔه‌ﺍﻱ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳـﺖ. ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭼﺎﻟﺶ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﻲ ﻛﺸﻮﺭ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻱ ﺑﺎ ﻧﮕـﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻪﺩﺭﻭﻥ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻱ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻱ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﺑﺰﺍﺭﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛـﻪ ﺩﺍﻧﺸـﮕﺎهﻫـﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﻛـﺰ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘ‌ﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ. ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻛﻴﻔﻴـﺖ ﺩﺭ ﺁﻣـﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮﺩ. ﺑﺪﻭﻥ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪﺭﻭﺵ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻱ ﻭ ﺗﻮﺍﻧـﺎﻳﻲ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺁﻥ، ﺁﻳﻨـﺪﻩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺎﻟﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

گزیده کتاب تغییر راهبردی در دانشگاه‌ ها و مراکز آموزش عالی

مرﺣﻠﻪﺍﻭﻝ: ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻤﻴﺘﺔ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻱ

ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﻛﻤﻴﺘﺔ ﺍﻭﻟﻴﺔ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳـﺰﻱ ﺍﺳـﺖ. ﺩﺭ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻱ ﺟﺎﻣﻊ ﻭسیعاََ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ، ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﮔﺰﻳﻨـﻪﻫـﺎﻱ ﺩﺷـﻮﺍﺭ ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋﺖ ﺭﺥ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻓﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻧﻈـﺎﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫـﺪ ﺩﺍاشت ﺑـﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺮﻧﺎمهﺭﻳﺰ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻱ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﻨﺼـﻮﺏ ﺷـﻮﺩ . ﺍﻳـﻦ ﻓـﺮﺩ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮﺍﻥ ﺭﻫﺒـﺮﻱ ﻣﺴـﺌﻮﻝﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻱ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻠﺐ ﺣﻤﺎﻳﺘﻬﺎﻱ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳـﺖ ﺑﻬﺘـﺮ ﺑﺎﺷـﺪ ﻛـﻪ ﺩﺭ ﺁﻏـﺎﺯ، ﻳـﻚ ﻛﻤﻴﺘﺔ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﻮﺩ(ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻲ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﻤﻴﺘﺔ ﺑـﺰﺭﮒ ﺑـﻪ ﻣﻴـﺰﺍﻥ ﻗﺎﺑـﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ). ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻛﻤﻴﺘﻪﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ، ﺑـﻪ ﺧﺼـﻮﺹ ﺩﺭ ﺁﻏـﺎﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﺭﻳـﺰﻱ ﺭﺍﻫﺒـﺮﺩﻱ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭﻳﮋﺓ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻛـﺮﺩﻩ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑﺨـﺶ ﻧﺴـﺒﺘﺎََ ﻛـﻮﭼﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻳﻚ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ، ﺑﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻱ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ.

صفحات کتاب :

374

کنگره :

LB۲۳۴۱‭/ر۹ت‌۷ ۱۳۸۲

دیویی :

۳۷۸/۱۰۷

کتابشناسی ملی :

‭م‌۸۲-۱۵۹۱۱

شابک :

964-452-152-8‬۲

سال نشر :

1382