کتاب روش شناسی مطالعات دینی، نخستین گام در تدوین نظام مند روش ها و مبانی دین پژوهی در جامعۀ ماست که در فرآیندی تعاملی با خوانندگان، تغییر نگرش، ارتقای دانش، توسعۀ مهارت و افزایش توانایی دین پژوهان را هدف خود قرار می دهد.
مطالعات دینی در جامعۀ ما، از آغاز سدۀ اخیر، تحوّلات پرفراز و نشیبی یافته است. این تحوّلات، از سویی، برخاسته از توسعۀ سیاسی و از سوی دیگر، متأثر از تحوّلات جهانیِ پس از قرن هیجدهم است. انقلاب صنعتی و پیشرفتهای روزافزون فن آوری اطلاعات، به ویژه پدیدۀ جهانی شدن، نه تنها محققان اسلام شناس را درگیر با مسائل کاملاً نوینی کرده، بلکه ذهن و زبانِ مخاطبان وحی را نیز دگرگون ساخته است.
گسترش برنامه های ترویج دین و توسعۀ مطالعات دینی در چنین بستری ضرورت خود را نشان می دهد؛ با این حال، توسعۀ کمّیِ برنامه های دین آموزی و دین پژوهی، بدون دغدغۀ کارآیی و اثربخشی این برنامه ها، حذف مسائل به جای حلّ آن هاست. کارآیی و اثربخشی مطالعات دینی در عصر جهانی شدن، آرمانی است که به سهولت نمی توان بدان دست یافت. گام نخست در این راه، توسعۀ کمّی و کیفی در روش و ابزار چنین مطالعاتی است. بهره جستن حدّاکثری از روش ها، روی آوردها و ابزارهای متنوّع تحقیق، تمایز کاربرد بجا و نابجای آن ها و استفادۀ بهینه از روش ها، پژوهش های دین شناسی را بارور می سازد.
نظر دیگران //= $contentName ?>
صفحه 76: ”کار گروهی “ درون تحقیق...