ماریا مونته‌سوری (Maria Montessori) مربی کودکان معلول بود که در خانواده ای مرفه در ایتالیا به دنیا آمد. در زمانی که دختران اجازه تحصیلات دانشگاهی نداشتند، با وجود مخالفت پدر، با حمایت مادرش به دانشکده پزشکی رفت. او نخستین دختری بود که در ایتالیا پزشک شد. چون بسیاری از بیمارستان ها و مراکز درمانی و بهداشتی حاضر به استخدام او نبودند، ناچار شد سرپرستی یکی از مراکز کودکان معلول و بیمار را بپذیرد. او در حین کار در آن مرکز متوجه برنامه‌های آموزشی و تربیتی کودکان شد و دریافت که فرصت آزاد برای تجربه کردن به آنان داده نمی‌شود. چون علاقه داشت در این زمینه کاری انجام دهد به دانشگاه بازگشت و در رشته تعلیم و تربیت و جامعه‌شناسی تحصیل کرد و با الگوها و روش‌های آموزشی آشنا شد. سپس به جای برنامه‌های آموزشی موجود، الگوی جدیدی برای بچه ها ارائه داد. مونته‌سوری مراکزی را برای اجرای برنامه‌های خود تأسیس کرد که سبب شد دیدگاهش در سراسر کشور گسترش یابد و مورد استقبال قرار گیرد؛ موفقیت‌های او سبب جلب نظر جهان و شهرتش در آموزش و پرورش آن زمان شد و ماریا توانست جایزه ی صلح نوبل را به خود اختصاص دهد. در سال های آخر عمر، مدال افتخار یونسکو را به سبب خدمات خود به آموزش دریافت کرد. او در ۸۲ سالگی در کشور هلند در گذشت.

رویکرد مونته سوری در آموزش کودکان اوتیسم به این شکل است که کودکان را تشویق می‌کند تا بر اساس علایق و توانایی‌های خود یاد بگیرند. در این مدل، نقش معلم بیشتر هدایت‌کننده است تا سخنران و این به کودکان اجازه می‌دهد تا از طریق کشف و تجربه شخصی چیزهای جدید را بیاموزند. دکتر مونته‌سوری بر چند اصل تأکید داشت:

اهمیت احترام به کودک به عنوان یک فرد؛
آگاهی از روند رشد کودک و این که کودک بسیار دقیق و حساس مشاهده شود؛
توجه به این نکته که بازی کودک، کار کودک است

کتاب «رویکرد مونته‌سوری در آموزش کودکان اوتیسم» به مربیان، والدین و کارشناسانی که با کودکان اوتیسم کار می‌کنند یا به فراگیری روش‌های آموزشی مؤثر برای این کودکان علاقه‌مند هستند، پیشنهاد می‌شود.

دیویی :

‏‫‬‭۳۷۱/۳

کتابشناسی ملی :

9450876

شابک :

978-622-8091-22-8

سال نشر :

1402

صفحات کتاب :

130

کنگره :

‏‫‬‭LB۱۰۲۹‭‬ ‭ /م۸