کتاب جرمی متفاوت از سایر جرایم، اثر غلامرضا پیوندی و سعید کرمی؛ با قلمی روان و جذاب به موضوع جرم سیاسی پرداخته تا ذهن مخاطب را بهتر و بیشتر با آن آشنا سازد و سعی دارد موضوع را در قالب پرسمان در دو حوزه بررسی ماهوی و آثار جرم سیاسی مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.
اندیشه تفکیک جرائم عمومی از سیاسی، از دیرباز وجود داشته است؛ آنچه بیشتر مورد توجه بوده، نوع رویارویی با جرائم سیاسی است. در دوران باستان، تفکر برخورد سخت با مخالفان حکومت و حاکمان وجود داشته است.
از اوائل قرن نوزدهم، تحولات اساسی در برخورد با مجرمین سیاسی پدید آمد. اکنون نیز بر اساس مکاتب فکری مختلف، راههای متعددی برای رویارویی با اینگونه مجرمین توصیه شده است.
۲- ۱. صلاحیت محاکم عمومی
محاکم عمومی به دادگاههایی گفته میشود که صلاحیت رسیدگی به کلیهی جرائم را دارند، مگر اینکه مواردی را قانون استثنا کرده باشد.
قبل از سال ۱۳۷۳، محاکم عمومی کیفری به دو قسم کیفری یک و کیفری دو تقسیم میشد، ولی با تصویب قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب، این تقسیمبندی از بین رفت و دادگاههای عمومی مفهوم جدیدی پیدا کرد که صلاحیت رسیدگی به دعاوی حقوقی و کیفری را دارد. نظر دیگر دربارهی رسیدگی به جرائم سیاسی آن است که باید محاکم عمومی دادگستری به این نوع جرائم رسیدگی کنند؛ شاید بتوان این مطلب را از اصل ۱۶۸ قانون اساسی نیز استنباط نمود.
به علاوه، با توجه به اینکه جرائم سیاسی دارای جنبهی عمومی و مردمی است و امتیازهایی برای آنها در نظر گرفته شده، اگر در محاکم عمومی رسیدگی شود، آن اهداف و امتیازها تضمین شدهتر از محاکم اختصاصی هستند. برای نظریهی فوق میتوان به دلیلهای زیر استناد نمود:
۱. به نظر میرسد، رسیدگی به جرائم سیاسی در محاکم اختصاصی نوعی نقض غرض است؛ زیرا هدف رژیم ارفاقی این بوده است که بر اساس شرایط و اهدافی که مجرمین سیاسی دارند، امتیازهایی به آنها بدهد و به نحوی او را محاکمه کند تا اینکه دولت که طرف در جرائم سیاسی است، نتواند با تحت نفوذ قرار دادن محکمه، بر مجرم سیاسی سختگیری و شدت عمل نشان دهد.. .