در این پژوهش نویسنده کوشیده تا بر پایۀ اندک شواهدموجود تاریخی به بازسازی ابعاد گوناگون ارتباط بنیان‌گذار اسلام و جامعه اسلامی نوظهور با بخشی ازجامعه ایرانی و سیر آن از آغاز تا پایان عمر پیامبر(ص) بپردازد. مقصود از شواهد موجود دایرۀ روایتهای تاریخی مندرج در منابع است، نه دیگر شواهد.

بخشی ازمتن کتاب

برای بیان چگونگی آشنایی ایرانیان با اسلام، بایستی به سالها پیش از بعثت پیامبر(ص) بازگشت. پس از انقراض دولت آشور ، ایران درعصر هخامنشیان با عربستان تماس پیداکرد. داریوش اول در کتیبۀّخان خود، عربستان را با نام «آربابا» جزو قلمرو خود شمرده است. مورخان یونانی از وجود دسته‌های عرب در لشکرهای پادشاهان هخامنشی سخن گفته‌اند. و نیز باج هایی که به دار یوش (حک486-522:ق.م)می دادند. پس از فتح بابل از عهد کوروش اول (حک530-559:ق.م)عربهای مجاور مرزهای ایران در بین النهرین باج‌گزار ایران شده‌بودند. کمبوجیه(حک522-530:ق.م) در حملۀ خود به مصر راه فاتحان آشوری را در شمال شبه جزیره پیمود. اما پس از انقراض هخامنشیان(330ق.م)، شمال شبه جزیره از نفوذ خارجیان آزادتر شد، و جانشینان اسکندر بدان جا راهی نیافتند.

صفحات کتاب :

168

کنگره :

BP14

دیویی :

297/912

کتابشناسی ملی :

8891927

شابک :

9789640235133

سال نشر :

1401