کتاب 12 گام تا مدیریت بر خویشتن pdf

معرفی کتاب 12 گام تا مدیریت بر خویشتن

کتاب 12 گام تا مدیریت بر خویشتن نوشته ی محمد سیدا، با تقویت مهارت خودشناسی به شما در کنترل راحت تر وقایع محیط پیرامون تان و تبدیل شدن به فردی موفق تر کمک می کند.

راجع به خود چگونه می اندیشید؟ آیا خودتان را کاملاً می شناسید؟ به تمام خواسته ها، نیازها و افکار خود آشنایی دارید؟ آیا می توانید احساسات و افکار خود را کنترل کنید؟ اگر فکر می کنید که می توانید، باید یک خبر جالب به شما بدهم: اشتباه می کنید!

همان طور که در کتاب 12 گام تا مدیریت بر خویشتن مفصلاً توضیح داده می شود، خود شما ناشناخته ترین سرزمین دنیا هستید. اگر از امروز شروع به شناختن خود کنید، سال ها، حتی شاید تا آخر عمر طول بکشد و باز هم زوایایی در وجودتان باشد که نتوانید به آن ها دست پیدا کنید. از امروز نگاهتان را از دیگران بردارید و به خودتان بنگرید. مطمئن باشید که خود شما دیدنی و حتی بسیار عجیب هستید.

«خود» عجیب ترین سرزمینی است که می توانید آن را فتح کنید. معمولاً از وقتی به دنیا می آییم تا زمانی که می میریم مشغول فکر کردن به رفتار، اعمال، حرف ها، اتفاقات، شانس ها، بدشانسی ها و... دیگران هستیم. اما کمتر پیش می آید که گوشه ای بنشینیم و به خودمان فکر کنیم. درحقیقت اگر خودمان را بشناسیم، کنترل کردن محیطی که در آن زندگی می کنیم بسیار راحت تر خواهد بود. اگر تصور کنید که اوضاع در کنترل تان نیست و شما در جهت تغییرات آن قادر به انجام کاری نیستید، سعی کنید خود مسئولیت آن ها را به عهده بگیرید، در نتیجه تا حد قابل توجهی از اضطراب تان کاسته خواهد شد.

گزیده کتاب 12 گام تا مدیریت بر خویشتن

سعی کنید توانایی ها و استعدادهای واقعی خود را بشناسید و ناخواسته به سوی انواع وظایف، مشاغل و مسئولیت هایی نروید که با روحیات و توانمندی های شما هماهنگ نیستند. اگر نتوانید خود را بشناسید و راه های تان را اشتباه انتخاب کنید، وضعیت پیچیده و سختی برای شما به وجود می آید که فرار و رهایی از آن ممکن است بسیار مشکل یا در مواردی غیرممکن باشد. اگر بتوانید در یک رشته یا زمینه ای مشغول شوید که با شخصیت تان هماهنگ است احساس آرامش و ارزش بیشتری به شما دست می دهد.

برای مثال، دانشجویی که قصد تعیین رشته دارد باید از استعداد، علاقه و هوش خود آگاهی کامل داشته باشد. اگر در انتخاب رشته اشتباه کند، عمر، پول و آینده خود را از دست داده است. حدود چند ماه پیش مصاحبه ای را با یک هنرپیشۀ موفق در یک مجله خواندم. او گفته بود: «من در بیست سالگی در رشتۀ معماری مشغول شدم، اما چون علاقه ای به آن رشته نداشتم، بعد از سه سال از تحصیل در آن رشته انصراف دادم و به موسیقی روی آوردم. دو سال موسیقی کار کردم ولی زیاد در این راه موفق نبودم و...!» تا همین جای این مصاحبه نشان می دهد که عدم تمرکز و پراکنده کاری دست کم پنج سال عمر مفید یک جوان را بر باد داده است. در اطراف ما نیز اینگونه افراد زیاد هستند. خدا کند خود ما این گونه نباشیم!