بی صدا فریاد کن در سکوت غوغا کن

معرفی کتاب بی‌صدا فریاد کن در سکوت غوغا کن

کتاب بی‌صدا فریاد کن در سکوت غوغا کن نوشته شیوا صالحی‌کجانی در نشر متخصصان منتشر شده است. انسان برای بقا برنامه‌ریزی شده است. ما همان کودکی برحسب غریزه نقابی به نام شخصیت را بر چهره‌ای از خود راستینمان می‌زنیم تا خودمان را از آسیب‌ها حفظ کنیم و راهمان را در این دنیا باز کنیم. شخصیت ما که ترکیبی است از خصوصیات فطری، راهکارهای رویارویی و کنار آمدن با مشکلات، واکنش‌های شرطی شده و مکانیسم دفاعی و موارد متعدد دیگر، به ما کمک می‌کند هر کاری را که به نظرمان باعث شادی و رضایت والدین، پذیرفته‌شدن و نزدیکی به دوستانمان، برآوردن توقعات فرهنگی ما و رسیدن به خواسته‌های اساسی‌مان می‌شود. تشخیص و انجام بدهیم.

با گذشت زمان استراتژی‌های تطبیقی ما پیچیده‌تر شده‌اند و چنان به شکلی قابل پیش‌بینی به دفعات و اتوماتیک‌وار فعال می‌شوند که نمی‌توانیم تشخیص بدهیم کجا متوقف می‌شوند و ذات اصلی نمایان می‌شود و روی کار می‌آید. جالب اینجاست که واژه شخصیت (personality) از واژه یونانی نقاب (persona) مشتق شده است و نشانگر تمایل ما، قاطی‌کردن نقاب‌هایمان با خود واقعی‌مان است، حتی با اینکه مدت زمان زیادی از تهدیدات و خطرهای کودکی گذشته است.

حالا دیگر ما اختیار شخصیت خود را نداریم، بلکه شخصیتمان است که ما را در اختیار خود دارد! اما سوال این است: «شخصیت ما از کجا می‌آید؟» از بدو تولد یا شرایط جوی و محیط؟ من در ستیز با روزگار آموختم که شخصیت ساختنی‌ست و امری است کاملا انتخابی. کتاب بی‌صدا فریاد کن در سکوت غوغا کن همچنان که از عنوان پیداست، سکوتی است پر از فریاد...

گزیده کتاب بی‌صدا فریاد کن در سکوت غوغا کن

وقتی زندگی سخت و دشوار می‌شود، تنها حامی و تکیه‌گاه انسان در این وضعیت و تنها کاری که می‌توان انجام داد، همان صبر کردن است. صبور بودن دشوار است و برای بعضی دشوارتر است. شخصی را در نظر بگیرید که در برجی در آپارتمانش زندگی می‌کند و فقط متراژ اتاق او به اندازه‌ی کل خانه‌های ما است.

حالا زنی را در نظر بگیرید که به تنهایی در خانه‌ی شصت متری اجاره‌ای زندگی می‌کند، حتی حق مریض شدن و گریه و زاری را هم ندارد و درد دلهایش در گلویش غمباد می‌شود. حتی کسی نمی‌آید احوالی از او بپرسد، مبادا خدایی نکرده خرجی برگردنش بیفتد. وضعیت کدام یک دشوارتر است؟ برای شخصی که در شرایط دوم به سر می‌برد، بسیار سخت است که خسته نشود، جا نزند و به بیراهه کشیده نشود، اما اگر در پایان مسیر قبول شد، ارج و قرب بیشتری پیش خدا و حتی خودش و اطرافیانش خواهد داشت.